تاثیر رابطه معلم-دانش آموز بر انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رابطه بین معلم-دانش آموز با انگیزش تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران انجام شد .جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر و پسر پایه های دهم و یازدهم متوسطه مناطق ۴، ۵ و ۶ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بوده اند.نمونه پژوهش شامل ۴۵۰ نفر از دانش آموزانی است که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند. پرسشنامه تعامل معلم-دانش آموز ووبلز و همکاران(۱۹۹۳)و پرسشنامه انگیزش تحصیلی والرند و همکاران(۱۹۹۲) است. داده ها توسط آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان داد که بر اساس نتایج همبستگی بین تمام ابعاد انگیزش تحصیلی به جز بی انگیزشی با تعامل معلم-دانش آموز همبستگی مثبت وجود دارد.نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین میزان تعامل معلم-دانش آموز با انگیزش تحصیلی در بین دانش آموزان دختر و پسر مقطع دوم متوسطه شهر تهران رابطه معنادار وجود دارد( p<۰.۵۶۰). همچنین بین میزان تعامل معلم-دانش آموز با انگیزش تحصیلی در بین دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر تهران با توجه به جنسیت ، پایه تحصیلی و رشته تحصیلی دانش آموز رابطه معنادار وجود دارد(p<۰.۴۶۸).

Keywords:

تعامل معلم- دانش آموز , انگیزش تحصیلی , دانش آموزان متوسطه دوم