هماهنگی بهینه رله های اضافه جریان و دیستانس در شبکه های قدرت با استفاده ازالگوریتم ژنتیک

امروزه درشبکه های حلقوی بهم پیوسته و بزرگ ،هماهنگی رله های اضافه جریان امری مهم بوده و وجودرله های دیستانس در کنار رله های اضافه جریان، ضمنبالا بردن حفاظت شبکه کار هماهنگی را پیچیده خواهدکرد. در این مقاله به منظور هماهنگی بهینه رله های اضافهجریان از مدل غیر خطی که در آن اثر جریان تنظیم رلهها نیز در نظر گرفته شده است استفاده می شود. در اغلبمطالعاتی که در این زمینه صورت گرفته است، معمولازمان عملکرد رله به صورت خطی و متناسب با کمیت ضریب تنظیم زمانی رله TMS در نظر گرفته می شود. روش بهینه سازی انتخاب شده برای حل مساله هماهنگیبهینه رله ها، الگوریتم ژنتیک می باشد. غیر خطی و غیر محدب بودن مساله بهینه سازی مورد مطالعه، دلیل اصلیاین انتخاب می باشد. از طرفی دیگر این الگوریتم محدودبه ابعاد شبکه نمی باشد. بررسی های صورت گرفته بر روینتایج نشان می دهد که هماهنگی بین رله های مختلفبنحو مطلوب صورت گرفته است.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , رله اضافه جریان , رله دیستانس , ضریب تنظیم زمانی