شخصیت افراد دربزهکاری وارتکاب جرایم ازمنظر قرآن وروانشناسی جنایی

شخصیت از منظر دینی مجموعه از خلق وخوی ورفتار آدمی است که عوامل شکل دهنده آن ماهیت درونی وبیرونی آن از جملهخانواده ،طبقه اجتماعی ، نیت، مذهب ،عوامل روانی و بعد درونی انسان می باشد.ازمنظر روانشاسی نیزشخصیت مجموعه عوامل زیستیوفیزیولوژیکی همراه عوامل بیرونی واکتسابی است که در جرم به صورت ناهنجاری اجتماعی ظاهر می گردد.عوامل وراثتی، فیزیولوژیواختلالات درونی از منظر انسان شناسی جنایی مهمترین عوامل تاثیر گذار برارتکاب فعل مجرمانه در ارتباط با شخصیت می باشد. اینعوامل می تواند جنبه درونی داشته یا ناشی از یک فعل بیرونی مانند ترس باشد. مبرا بودن مجنون ازمسئولیت کیفری وبا تخفیفیا تشدید ارتکاب جرم در صورت مستی واستفاده از مواد روان گردان وسکر آور از مهمترین نتایج تبیین قواعد اثر گذار شخصیتیبردادرسی وتعیین مجازات برمجرم است.هر چند که قرآن کریم تهذیب نفس ،دوری از حسد،ایمان به خدا،عمل بر اساس دین و...رامهمترین عوامل دوری ا ز گناه معرفی نموده وبرای فاعل گناه، توبه را مهمترین عامل پیشگیرنده می داند اما تعیین کیفر را نیز هموارهبرای ارتکاب جرم مد نظر قرار داده است.در حقوق کیفری در جرایم مرتبط باشخصیت پیشگیری غیر کیفری می تواند یک عاملتعیین کننده پیشگیرنده باشد .پژوهش حاضربه روش تحلیلی توصیفی وبه شیوه کتابخانه ای نکارش گردیده است که در آن سعیگردیده به مهمترین عوامل ارتباطی بین شخصیت وارتکاب جرم از منظر قرآن و روانشناسی بپردازد.

Keywords:

شخصیت , گناه , جرم , پیشگیری غیر کیفری