بررسی فرار مغزها و تاثیر آن بر جامعه

هر کشوری دارای منابع انسانی فراوانی هستند که باعث پیشرفت یک جامعه می شوند. هر دولتی موظف است از این افراد که ما به اصطلاح آنها را مغز می نامیم بیشترین بهره را برای پیشرفت کشور خود ببرند. در بسیاری از کشورهای پیشرفته به خوبی از این نیروهای تازه نفس بهترین استفاده را می کنند. این پیشرفت ها در زمینه های اقتصادی،علمی و... هستند. به پدیده مهاجرت گسترده تحصیل کردگان، دانشگاهیان و دانشمندان یک کشور یا جامعه به کشورهای دیگر، اصطلاحا فرار مغزها گفته می شود، که معمولا به خاطر کمبود موقعیت های شغلی، درگیری های سیاسی و نظامی و خطرات جانی رخ می دهد. فرار مغزها شامل کشورهای پیشرفته نیز می باشد برای مثال از کشور آمریکا استفاده می کنیم. حسین راسی مدیرعامل شرکت توسن فعال در زمینه بانکداری الکترونیکی از نوعی مهاجرت معکوس خبر می دهد، مهاجرتی که در آن افراد از آمریکا به کشورهایی همچون: چین و اندونزی مهاجرت می کنند. خروج تحصیل کرده های ایرانی هزینه های اقتصادی جدی برای کشور ما بهمراه داشت. برآورد اخیر بانک جهانی، ضرر مالی پدیده فرار مغزها را ۵۰ میلیارد دلار در سال نشان می دهد، این رقم چندین برابر ارزش صادرات اخیر نفت ایران است که در سال ۱۳۹۹ کمتر از ۲۰ میلیارد دلار بوده است.فرار مغزها از ایران به حدی منافع ملی را تحت تاثیر قرار داده که محمدصادق خیاطیان رئیس مرکز بررسی های استراتژیک ریاست جمهوری دولت سیزدهم ، تشکیل سازمان ملی مهاجرت را پیشنهاد کرده است و اذعان داشته است که کشورهای همسایه با وعده مبالغ کلان به دنبال جذب نخبگان ایرانی می باشند. فیزیکدان نظری، آلبرت اینیشتین که از حکومت آلمان نازی به آمریکا مهاجرت کرد، نمونه ای از فرار مغزها در نتیجه تغییرات سیاسی است.