تولید پوشش فوق آب گریز کامپوزیتی نیکل-نانولوله های کربنی: مقایسه تاثیر روش آب گریز کردن بر خواص پوشش

پوشش های فوق آب­گریز به­دلیل خواص عالی و کاربردهای عملی گسترده، در سال های اخیر به­ یک موضوع تحقیقاتی مهم تبدیل شده اند. در پژوهش حاضر پوشش کامپوزیتی نیکل- نانولوله­های کربنی، به دو روش: الف) افزایش زبری و ب) استفاده از ماده با انرژی سطحی کم (اسید استئاریک) اصلاح سطح شد و تاثیر دو روش بر خواص پوشش با یکدیگر مقایسه شد. مورفولوژی، زاویه ترشوندگی و مقاومت ­خوردگی پوشش تهیه شده به­­ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FE-SEM)، وسیله اندازه­گیری زاویه تماس و دستگاه پتانسیواستات ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان داد که زاویه تماس قطره آب ۴ میکرولیتری روی پوشش کامپوزیتی اصلاح شده با اسید استئاریک، به ۱۵۷ درجه رسید که نشان ­دهنده خاصیت فوق آب گریزی پوشش است و در همین راستا، چگالی جریان و نرخ خوردگی پوشش فوق، بیش از ۹۷ درصد کاهش را نسبت به پوشش کامپوزیتی اصلاح شده با افزایش رافنس نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت حضور اسید استئاریک در پوشش فوق آب گریز می تواند به­عنوان یک مانع در برابر نفوذ یون­های خورنده به ­سطح بستر عمل کرده و نرخ خوردگی را کاهش دهد.

Keywords:

رسوب دهی الکتریکی , فوق آب گریزی , نانولوله های کربنی , استئارات نیکل , مقاومت خوردگی , پلاریزاسیون