اثرات اوره آهسته ‎رهش و ملاس، بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراک در بره های پرواری

هدف از انجام این آزمایش بررسی اثرات استفاده از اوره آهسته ‎رهش و ملاس، بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراک در گوسفندان پرواری بود. این آزمایش با استفاده از یک طرح آماری کاملا تصادفی با ۵ تیمار (جیره های آزمایشی) شامل دو نوع منبع نیتروژن غیر پروتیینی (اوره معمولی و اوره آهسته رهش) با و بدون ملاس (صفر و ۲۰ درصد) و گروه شاهد (بدون افزودن منبع نیتروژن غیر پروتیینی) با استفاده از تعداد ۳۵ راس بره نر عربی انجام شد. ترکیب جیره ها شامل ۳۰ درصد علوفه و ۷۰ درصد بخش کنسانتره ای بود. در طول دوره پرواربندی جیره غذایی در دو نوبت ۸ صبح و ۱۶ عصر، به صورت انفرادی، در حد اشتها و به صورت کاملا مخلوط، در اختیار بره ها قرار گرفت. در پایان دوره اندازه گیری رفتار خوردن به صورت چشمی و هر ۵ دقیقه یک بار طی یک دوره ۲۴ ساعته و سرعت مصرف خوراک طی یک دوره ۸ ساعته انجام شد. نتایج نشان داد که افزودن ملاس باعث کاهش مدت زمان نشخوار (۰/۰۰۱>P) و افزایش سرعت مصرف خوراک (۰/۰۵>P) شد ولی مدت فعالیت جویدن تحت تاثیر منبع نیتروژن و افزودن ملاس قرار نگرفت. جیره´های حاوی منابع نیتروژن غیر پروتیینی در مقایسه با جیره شاهد، باعث کاهش مدت زمان خوردن شدند (۰/۰۲=P) استفاده از اوره معمولی در مقایسه با جیره شاهد باعث کاهش سرعت مصرف خوراک شد (۰/۰۵>P). نتایج آزمایش حاضر نشان داد که جایگزینی اوره معمولی با اوره آهسته رهش و نیز همراه شدن ملاس با آن، اثرات نامطلوبی بر رفتار خوردن و سرعت مصرف خوراک نداشت.

Keywords:

اوره آهسته رهش , اوره معمولی , رفتار خوردن , ملاس