بررسی شیوه های آموزشگروهی در مدارس

یکی از روش های فعال و نوین، روش آموزش گروهی است. و یکی از انواع روش هایی است که در بیشتر مدارس دنیا در طولتاریخ آموزش و پرورش از آن استفاده کردهاند و امروزه نیز یکی از متداول ترین روشهای حاکم بر مدارس است.این روش که در میانروش های مبتنی بر بحث ، بیش از همه مورد استفاده قرار می گیرد از مفیدترین و معتبرترین روش های آموزشی است و هدف آندستیابی به توافق ، نسبت به نتیجه گیری های کلی است. اساس این روش این است که آموزشگر سوالاتی را مطرح می کند و گروه درمورد پاسخ آن سوال ، مشارکت کرده و به اظهار نظر و ارایه پاسخ می پردازند. آموزش گروهی فرآیندی جمعی برای تفکر پیرامون حلمساله است و مبتنی بر آرای همه می باشد. فراگیران شرکت کننده در گروه ، فرصت مساوی برای بحث و اظهار عقیده دارند. علاوه برانتقال مفاهیم و تبادل اندیشه در این روش ، برای نیل به اهدافی مانند، ایجاد علاقه و آگاهی مشترک در زمینه خاص ، تقویت قدرتبیان و استدلال ، ایجاد توانایی اظهارنظر در جمع ، ایجاد و تقویت توانایی مدیریت و رهبری در گروه و.... که در اینجا دانش آموزان درتعامل با یکدیگر، اعتماد به نفس بیشتر، تعهد و مسئولیت پذیری بالاتر پیدا می کنندکه یاددهی و یادگیری بهتر می شود. این نوشتاربر آن است به بررسی شیوه های آموزش گروهی در مدارس بپردازد. همچنین ضرورت استفاده از روشهای جدید ودانش آموز محور درامر تدریس بیان شده است. آموزش گروهی یکی از مهم ترین روش ها است. یافته های این نشان می دهد که آموزش گروهی، بستریمناسب برای تقویت و گسترش روحیه ابتکار، نوآوری، و خلاقیت است. معلم به عنوان ایجاد کننده شرایط و تسهیل کننده یادگیریدانش آموزان می توانند از طریق نوگرایی، انعطاف پذیری، عدم اجبار دانش آموزان به حفظ و انباشت ذهنی، شوخ طبعی، پرهیز ازراهبردها و روش های قالبی آموزش، زمینه سازی برای ابراز وجود شاگردان و افزایش اعتمادبه نفس در آنان، تحریک حس کنجکاویفراگیران و بالاخره توام ساختن آموزش و پرورش به آموزش خلاق و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان بپردازد.

Keywords:

مدرسه , تعلیم و تربیت , دبیران , آموزش گروهی