مطالعه نقش سبک رهبری تحول آفرین و ساختار سازمانی در توانمندسازی روانشناختی کارکنان از طریق ویژگی های شغلی

توانمندسازی انسان ها ظرفیت های بالقوه را برای بهره گیری از سرچشمه توانایی های پایان ناپذیر و بالفعل درآوردن در صحنه عمل فعال می سازد. سازمان های پیچیده و سازمان های یادگیرنده متکی به یادگیری توام با عمل هستند، برای اینکه یادگیری با عمل همراه شود، دادن اختیارات تام به کارکنان و شرکت دادن آنان در تصمیم گیری های سازمانی ضرورت دارد. این مشارکت و واگذاری مسئولیت و اختیارات موجب افزایش خلاقیت و نوآوری و بروز استعدادهای بالقوه کارکنان در مدیریت می شود. به این ترتیب توان بالقوه یا تقویت آگاه سازی و پرورش آزاداندیشی کلید گشایشگر دانایی ها می شود و مهارت ها و اندیشه ها در سطوح افقی و عمودی بین عناصر مختلف، عملیاتی می شود. هدف از نگارش تحقیق حاضر، تعیین تاثیر سبک رهبری تحول گرا و ساختار سازمانی بر توانمندسازی روانشناختی با توجه به نقش میانجی ویژگی های شغلی می باشد. تحقیق حاضر، از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی محسوب می شود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده که برای تدوین آن، از مطالعات کتابخانه- ای و میدانی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق حاضر، مدیران و کارشناسان یکی از شرکت های دولتی فعال در صنعت نفت بوده که به علت پایین بودن تعداد نمون گیری نشده و تمام شماری شد. در این تحقیق، رهبری تحول گرا و ساختار سازمانی به عنوان متغیرهای مستقل، توانمندسازی روانشناختی به عنوان متغیر وابسته و ویژگی های شغلی نیز به عنوان متغیر میانجی در نظر گرفته شدند. برای سنجش روایی از روایی صوری و محتوا و جهت محاسبه پایایی نیز از تکنیک آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که رهبری تحولگرا و ساختار سازمانی به طور غیرمستقیم از طریق نقش میانجی ویژگی های شغلی بر توانمندسازی روانشناختی تاثیرگذارند.

Keywords:

سبک رهبری , ساختار سازمانی , توانمندسازی کارکنان , ویژگی های شغلی