بررسی عوامل و راهکارهای تاثیر گذار بر آمادگی سازمانها جهت مقابله با بحران های طبیعی ( مطالعه موردی ، شهر جدید هشتگرد )

کشور ایران کشوری بلاخیز است و می توان آن را یکی از مستعدترین کشورهای جهان برای وقوع بلایا دانست . تاکنون در بسیاری از کشور های توسعه یافته وکشورهای در حال توسعه استفاده از سیستم مدیریت بحران به منظور ایمن سازی مناطق شهری و روستایی و حفظ تعاملات اجتماعی مدرن به اثبات رسیده است . چرا که نقش سازمانها در راستای مدیریت شهری و اجرای برنامه های راهبردی توسعه پایدار شهری به منظور فراهم نمودن بسترهای ایمن برای جامعه ، از جایگاه ویژه برخوردار است . . هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت آمادگی سازمان ها و تشکل های دولتی در مقابله با حوادث غیر مترقبه بوده تا با مقایسه وضعیت فعلی با استانداردها، نقایص موجود شناسایی شود.بررسی های به عمل آمده حاکی از آمادگی نسبی سازمانها در مورد مولفه های ساختار مدیریت بحران می باشد و مولفه هایی مانند برنامه ریزی مدیریت بحران ، اجرای برنامه های آموزشی ، هماهنگی بین سازمانها و مولفه زمینه نیازمند برنامه ریزی و اتخاذ سیاستهای اثر بخش درراستای آماده سازی سازمانها برای مواجهه با بحران می باشد.

Keywords:

مدیریت بحران , چرخه بحران , آمادگی سازمانها , مدیریت بحران