مدل ساختاری ایده پردازی خودکشی بر اساس اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با میانجی گری ذهن آگاهی در نوجوانان

اهداف: اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با افکار خودکشی در نوجوانان مرتبط است. با این حال نقش واسطه ای ذهن آگاهی در این ارتباط نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری ایده پردازی خودکشی بر اساس اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی با میانجی گری ذهن آگاهی در نوجوانان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی (معادلات ساختاری) است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه مشغول به تحصیل مدارس دولتی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰ تشکیل دادند. از این جامعه نمونه ای به حجم ۱۷۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه های ایده پردازی خودکشی Beck، اعتیاد به شبکه های اجتماعی Turel، ذهن آگاهی Brown و بدرفتاری روانی Nash پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS ۲۵ و smartpls.۴ استفاده شد. یافته ها: تعداد ۱۷۰ آزمودنی با میانگین سنی ۲۹/۱±۱۹/۱۵ سال در این پژوهش شرکت داشتند. نتایج مربوط به آزمون معادلات ساختاری نشان داد که ضرایب مسیر مستقیم بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی (۰۰۱/۰=p؛ ۳۱/۰=β) و ضرایب مسیر اعتیاد به شبکه های اجتماعی بر ایده پردازی خودکشی (۰۰۱/۰=p؛ ۵۴/۰=β) معنادار بود. آزمون معناداری بوت استراپ نشان داد که بدرفتاری روانی (۰۰۳/۰=p؛ ۲۶/۰=β) و اعتیاد به شبکه های اجتماعی (۰۰۵/۰=p؛ ۱۱/۰=β) با میانجیگری ذهن آگاهی معنادار بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که علاوه بر اثر مستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی، ذهن آگاهی نیز به عنوان متغیر میانجی بر اثرات غیرمستقیم اعتیاد به شبکه های اجتماعی و بدرفتاری روانی بر ایده پردازی خودکشی عمل می کند.

Keywords:

Social Media , Mindfulness , Suicidal Ideation , شبکه های اجتماعی , ذهن آگاهی , ایده پردازی خودکشی