رابطه ی شیوه های فرزندپروری با رفتار سازشی کودکان آسیب دیده ی شنوایی

زمینه و هدف: فرزندپروری فعالیتی پیچیده و در برگیرنده ی رفتارهای خاصی است که یا به طور مجزا یا با هم، رفتارهای کودک را تحت تاثیر قرار می دهد. در واقع شیوه های فرزندپروری والدین، مهمترین نقش را در تربیت فرزندان به عهده دارند. بنبراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی شیوه های فرزندپروری والدین با رفتار سازشی کودکان آسیب دیده ی شنوایی انجام شد.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی مورد مطالعه را تمامی مادران کودکان آسیب دیده ی شنوایی مقطع ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل داده که از میان آنها ۱۱۶ نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه ی رفتار سازشی (VABS) و پرسشنامه ی شیوه فرزندپروری (BPSI) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از همبستگی مثبت و معنی دار بین شیوه ی فرزندپروری مقتدرانه با رفتار سازشی و همبستگی منفی معنی دار بین شیوه ی فرزندپروری سهل گیرانه با رفتار سازشی بود. همچنین شیوه ی تربیتی مقتدارنه پیش بینی کننده ی مثبت و معنی دار رفتار سازشی بود (p<۰/۰۱).نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده طراحی و تدوین برنامه های آموزش خانواده در زمینه ی آگاه سازی والدین دارای کودک آسیب دیده ی شنوایی از شیوه های فرزندپروری و پی آمدهای هر یک از آنها بر فرزندان ضروری است. در واقع وقتی کودکان آسیب دیده ی شنوایی در محیط خانوادگی، تحت تاثیر شیوه های فرزندپروری مناسب قرار گیرند، در شکل گیری رفتارهای سازشی آنها در آینده به شکل مطلوب موثر خواهد بود.

Keywords:

آسیب دیده ی شنوایی , فرزندپروری , رفتار سازشی