الگوی رابطه علی شیوه های فرزندپروری و انگیزش تحصیلی از طریق میانجیگری اشتیاق به تحصیل در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی استان کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری و انگیزش تحصیلی با میانجی اشتیاق به تحصیلی بود. نمونه ای شامل ۳۱۷ نفر دانش آموز ۱۶۶) دختر و ۱۵۱ پسر)، از مدارس مقطع ابتدایی کرمانشاه به پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر ، پرسشنامه اشتیاق تحصیلی وانگ، ویلت، اسکیل ((۲۰۱۱) وسبک های فرزند پروری بامریند پاسخ دادند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری، آزاد گذاری و استبدادی به ترتیب با بعد نوجویی و پاداش وابستگی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. و بین شیوه اقتدار منطقی با بعد خود- راهبری رابطه مستقیم معنی دار وجود دارد. اما بین شیوه آزادگذاری با بعد همکاری رابطه معکوس و معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین اشتیاق به تحصیلی با نوجویی رابطه مستقیم معنی دار وجود دارددر نهایت نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که هر چند کل مدل از برازش نسبی برخودار بود و ضرایب همبستگی از شیوه های فرزند پروری به سوی اشتیاق به تحصیلی معنی دار بود، در کل اشتیاق به تحصیلی قادر به میانجی گری رابطه علی بین شیوه های فرزند پروری و انگیزش تحصیلی نبود. براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که اشتیاق به تحصیلی بین شیو ه ای فرزند پروری و ابعاد انگیزش تحصیلی دارای نقش واسطه ای نمی باشد.

Keywords:

انگیزش تحصیلی , شیوه های فرزند پروری , اشتیاق به تحصیلی