پیش بینی پرخاشگری دانش آموزان دوره دبستان بر اساس سبکهای فرزند پروری و توانمندسازی روانی_ اجتماعی والدین

هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی پرخاشگری دانش آموزان دوره دبستان بر اساس سبکهای فرزند پروری و توانمند سازی روانی- اجتماعی والدین در شهر بافت استان کرمان در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ انجام شد . مواد و روش ها: حجم نمونه با استفاده از جدول گرجسی مورگان شامل ۷۲۰ نفر از دانش آموزان و مادرانشان بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده از بین جامعه ۵۲۵۶ نفری دانش آموزان شهر بافت انتخاب شدند . پرسشنامه های سبکهای فرزند پروری و توانمند سازی روانی – اجتماعی بین ۳۶۰ نفر از مادران که واجد معیارهای پژوهش بودند، توزیع شد. سپس پرسشنامه پرخاشگری بین ۳۶۰ نفر دانش آموز ابتدایی (شامل۸۶ پسر و ۲۷۴ دختر) ، نیز توزیع و توسط آنها تکمیل شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چند متغیره به روش همزمان و بوسیله نرم افزار spss نسخه ۲۴ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان دادند که در بین سبکهای فرزند پروری والدین، سبک سهل گیرانه و سبک مستبدانه بصورت مثبت و سبک مقتدرانه بصورت منفی در سطح معناداری ۰/۰۱، قادر به پیش بینی پرخاشگری دانش آموزان می باشد. همچنین در بین مولفه های توانمند سازی والدین، مولفه خانواده و سیستمهای خدماتی بصورت منفی و در سطح معناداری ۰/۰۵ قادر به پیش بینی پرخاشگری دانش اموزان بودند. نتیجه گیری: طبق یافته های مطالعه حاضر، سبک های والدگری سهل گیرانه و استبدادی در والدین با افزایش پرخاشگری فرزندان همبستگی مثبت و سبک والدگری مقتدرانه در والدین با پرخاشگری فرزندان همبستگی منفی داشتند. همچنین نتایج حاکی از این بودند که هر چه توانمند سازی والدین، به ویژه در حیطه خانوادگی و سیستمهای خدماتی در خانواده بیشتر شود، پرخاشگری فرزندان کاهش بیشتری می یابد.

Keywords:

پرخاشگری , سبکهای فرزند پروری , توانمند سازی روانی-اجتماعی