تاثیر برنامه تربیت فرزند مبتنی بر رویکرد مثبت بر علائم احساسی و رفتاری دانش -آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه تربیت فرزند مبتنی بر رویکرد مثبت بر علایم احساسی و رفتاری دانش آموزان بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دبستانی شهر نایین به همراه مادرانشان در سال ۱۴۰۰ بود. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس و براساس نمره پرسشنامه مشکلات احساسی و رفتاری (آخنباخ و رسکولار، ۲۰۰۷) در پیش تست ، ۳۰ نفر که دارای ملاکهای ورود بودند، نمونه آماری را تشکیل دادند. این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش ، آموزش فرزندپروری مثبت را دریافت کردند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار ۲۲spss- استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه تربیت فرزند مبتنی بر رویکرد مثبت به طور معناداری منجر به کاهش علایم احساسی و رفتاری دانش آموزان (اضطراب، افسردگی ، مشکلات جسمانی ، مشکلات اجتماعی ، مشکلات تفکر، مشکلات توجه ، رفتار قانون شکنی و رفتار پرخاشگری ) می شود، در نتیجه می توان گفت برنامه تربیت برنامه مبتنی بر رویکرد مثبت رویکرد مناسبی جهت کاهش علایم احساسی و رفتاری کودکان می باشد.

Keywords:

برنامه تربیت فرزند مبتنی بر رویکرد مثبت , علائم احساسی و رفتاری , دانش آموزان