بررسی رابطه ناسازگاری خانوادگی و کیفیت زندگی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان ناتوانی یادگیری مقطع ابتدایی شهر اردبیل

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه ناسازگاری خانوادگی و کیفیت زندگی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان ناتوانی یادگیری مقطع ابتدایی شهر اردبیل بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی میباشد و جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری مشغول به تحصیل در مدارس عادی مقطع ابتدایی ناحیه ۱ شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ میباشد و حجم نمونه شامل ۱۵۰ نفر بودند که انتخاب آنان به روش نمونهگیری در دسترس صورت گرفت و با نرم افزار SPSS پردازش و تجزیه و تحلیل شده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین ابعاد ناسازگاری خانوادگی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان ناتوانی یادگیری رابطه معکوس معنیداری وجود دارد. ضریب همبستگی بین فرسودگی تحصیلی با ناسازگاری خانوادگی -۰/۴۶، ناسازگاری عاطفی -۰/۵۸، ناسازگاری اجتماعی شدن -۰/۳۸ و ناسازگاری آموزشی -۰/۴۲ باشد و بین ابعاد کیفیت زندگی با فرسودگی تحصیلی دانش آموزان ناتوانی یادگیری رابطه معکوس معنیداری وجود دارد. ضریب همبستگی بین فرسودگی تحصیلی دانش آموزان با کیفیت زندگی -۰/۹۱، سلامت جسمانی -۰/۸۴، سلامت روانی -۰/۷۳ ، روابط اجتماعی -۰/۸۳ و سلامت محیط-۰/۵۳ باشد. در نتیجه میتوان بیان کرد که با حل مشکلات ناتوانی یادگیری دانش آموزان باعث کاهش ناسازگاری خانوادگی و فرسودگی تحصیلی و بهتر شدن کیفیت زندگی دانش آموزان شد و تدوین برنامه های برای ارتقاء کیفیت زندگی در دانش آموزان مهم می باشد.

Keywords:

ناسازگاری خانوادگی , کیفیت زندگی , فرسودگی تحصیلی , ناتوانی یادگیری , شهر اردبیل