بررسی رویکرد روانکاوانه ابن سینا و فروید درباب نسبت میان نفس و بدن با تکیه بر عشق

عشق بعنوان مولفه روانی موثر بر بدن است اما اینکه چگونه ؟ پرسش اصلی تحقیق پیش روست . فروید با نگرشی فیزیکالیسمی در توضیح این تاثیرگذاری ، عشق را بیماری روانی محصور در نیازهای تناسلی دانسته لذا اساس موجودیت نفس را امور غریی ز برخواسته از بیولوژی بدن می داند. ابن سینا هم که علاوه برتاملات فلسفی اش وامدار تجارب عملی درحوزه طبی است ، عشق را بیماری همراه با عوارض جسمانی می داند و قائل به اتحاد میان روان و بدن است . درتلقی ایشان نفس کمال بدنی مجرد بسیط است که در آن عشقی است که بدن را برای انجام افعالش بکار می گیرد لذا نفس مدبر حرکات بدنی است . درمقاله حاضر برآنیم با روشی توصیفی -تحلیلی باتوجه به قرابت های نفس شناسی سینوی و فرویدی ، با مقایسه آراء شان تاثیر رویکرد روانکاوانه ابن سینا در نفس پژوهی را که تا حدودی کمرنگ واقع شده را نشان دهیم تا به پاسخی قانع کننده دست یازیم .

Keywords:

نفس , بدن , عشق , روانکاوی , ابن سینا , فروید.