پیش بینی اضطراب ریاضی بر اساس اضطراب پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب ریاضی بر اساس اضطراب پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر الیگودرز بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانش آموزان پایه ی ششم ابتدایی در شهر الیگودرز می باشد که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به تعداد ۱۳۰۶ نفرمشغول به تحصیل بودند. با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد حجم نمونه ۲۹۷ نفر انتخاب شد. پرسشنامه ها به صورت در دسترس توزیع شد و از این تعداد با توجه به تعطیلی مدارس ۱۱۵ پرسشنامه دریافت شد . ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه استاندارد اضطراب پیشرفت تحصیلی آلپرت و هابر(۱۹۶۰) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی دانش آموز جینک و مورگان (۱۹۹۹) و پرسشنامه تجدید نظر شده اضطراب ریاضی توسط پلیک و پارکر ۱۹۸۲ بود. تجزیه و تحلیل دادهها با روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد بین اضطراب ریاضی با اضطراب پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر الیگودرز رابطه معناداری وجود دارد که از میان متغیرهای پیش بین به ترتیب خودکارآمدی تحصیلی و سپس اضطراب پیشرفت تحصیلی بهترین پیش بینی کننده برای اضطراب ریاضی دانش آموزان بودند. همچنین در بین خرده مقیاسهای متغیرهای خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب پیشرفت ریاضی به ترتیب مهارت استعداد، اضطراب تسهیل کننده، مهارت کوشش ، اضطراب تضعیف کننده و مهارت بافت بهترین پیش بینی کننده برای اضطراب ریاضی دانش آموزان بودند.

Keywords:

اضطراب , پیشرفت تحصیلی , خودکارآمدی تحصیلی , شهر الیگودرز.