مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با طرحواره درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در افراد وابسته به مواد مخدر در شهر قم

تغییرات نامطلوب رخ داده در افراد وابسته به مواد مخدر، سازگاری فرد را با محیط کاهش میدهند و همچنین سبب شروع تغییراتی در وضعیت اجتماعی و روانی میشوند که یکی از آنها کاهش امید به زندگی و افزایش افسردگی است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با طرحواره درمانی بر کاهش افسردگی و افزایش امید به زندگی در افراد وابسته به مواد مخدر در شهر قم بوده است. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گردآوری اطلاعات شبه آزمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل معتادین مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد پویان شهر قم میباشند. حجم نمونه آماری این بخش از پژوهش با توجه به ماهیت روش مطالعه ۳۰ نفر بوده است. ابزاراهای پژوهش پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر و همکاران، درمان شناختی- رفتاری و طرحواره درمانی میباشد. مبتنی بر یافته های پژوهش حاضر مشخص گردید درمان شناختی رفتاری بر افسردگی افراد وابسته به مواد مخدر اثربخش بوده است، درمان شناختی رفتاری بر امید به زندگی افراد وابسته به مواد مخدر اثربخش بوده است.، طرحواره درمانی بر افسردگی افراد وابسته به مواد مخدر اثربخش بوده است، طرحواره درمانی بر امید به زندگی افراد وابسته به مواد مخدر اثربخش بوده است، همچنین مشخص گردید که طرحواره درمانی نسبت به درمان شناختی رفتاری اثربخش تر بوده است.

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , طرحواره درمانی , افسردگی , امید به زندگی , معتادین