تفسیر ماده ۵۴۰ قانون مدنی با تاکید بر اصل حسن نیت (بررسی تطبیقی در حقوق کشورهای اسلامی، فقه امامیه و حقوق ایران)
Publish place: Ahrar Private Law Research Journal، Vol: 2، Issue: 3
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 149
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AHRAR-2-3_004
تاریخ نمایه سازی: 28 تیر 1402
Abstract:
عقد مزارعه از جمله عقود مستمر و موقت است، لذا برای صحت آن لازم است مدت آن
معین شود، گاهی با وجود تعیین مدت ممکن است در نتیجه رخ دادن قوه قاهره در مدت
تعیین شده زرع نرسد و قابل برداشت نشود، در خصوص این حالت مقنن در ماده ۵۴۰
قانون مدنی بیان می دارد: «هرگاه عقد مزارعه منقضی شود و اتفاقا زرع نرسیده باشد مزارع حق دارد که زراعت را ازاله کند یا آن را با اخذ اجرت المثل ابقاء کند». در خصوص حکم
این ماده اختلاف نظر زیادی در بین فقها و حقوقدانان وجود دارد. در پژوهش حاضر سعی
شده است ضمن بررسی و نقد نظریات مطرح شده در این مورد، تفسیری بر مبنای اصل
حسن نیت ارایه شود. همچنین راه حل حقوقی کشورهای دیگر نظیر مصر و قطر بطور
اجمالی مورد بررسی قرار گرفته است.
Keywords:
Authors
فرشید خسروی
کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه خوارزمی تهران
محمود کهنی
استادیاردانشکده حقوق دانشگاه آزاد اسلامی (واحد بندرانزلی)