دقت اندازه گیری طول کارکرد کانال انحنادار در رادیوگرافی دیجیتال و رادیوگرافی بر پایه ی فیلم

مقدمه: رایج ترین روشها برای تعیین طول کارکرد کانال دندان، رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه ی فیلم هستند. هدف این مطالعه، مقایسه ی تعیین طول کارکرد کانال های دارای انحنا با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال و بر پایه ی فیلم بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مداخله ای تجربی، شامل ۴۰ دندان با کانال های انحنادار بود که در دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. پس از تهیه ی حفره ی دسترسی، مشاهده ی مستقیم نوک فایل در آپکس دندان، طول واقعی را تعیین کرد. دندان ها در آکریل مانت شدند. انحنای کانال بر اساس روش اشنایدر و با استفاده از نرمافزار رادیوگرافی دیجیتال محاسبه شد. تصاویر با استفاده از فیلم E-speed و سنسورهای دیجیتال تهیه شدند. تعیین طول در فیلم رادیوگرافی با استفاده از فایل از پیش انحنا داده شده، انجام شد. در رادیوگرافی دیجیتال، خط کش دیجیتال با سه و شش کلیک استفاده گردید. داده ها با استفاده از Repeated Measure Analysis ، Paired t-test و Intraclass Correlation Coefficient آنالیز شدند . سطح معنی داری همه ی آزمون ها، ۰۰۱ / ۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: تمام روش ها، مقادیری بالاتر از طول واقعی داشتند، اما این تفاوت ها معنی دار نبودند (۰۰۱ / ۰ < p value). آزمون Paired t-test نشان داد که روشهای مورد مطالعه با یکدیگر تفاوت چشمگیری ندارند (۰۰۱ / ۰ < p value). نتیجه گیری: با توجه به مزایای متعدد سیستم دیجیتال نسبت به رادیوگرافی بر پایهی فیلم، سیستم دیجیتال برای تعیین طول کارکرد کانال های انحنادار ارجح است.

Keywords:

درمان ریشه , رادیوگرافی دیجیتال دندانی , اندودنتیکس