بررسی خواص ژئوپلیمرها برای استفاده به عنوان مصالح پایدار

برای توسعه بیشتر مواد سازگار با محیط زیست، شناخت محرک های محیطی، مواد جدید و همچنین ارزیابی آثار محیطی، مواد مرسوم در ساخت­ و ساز، لازم است. با توجه به تعاریف توسعه پایدار و مصالح پایدار، باید از مصالحی استفاده کرد که به لحاظ مصرف انرژی کم­ مصرف و دارای خواصی چون دوام کافی، خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب باشند، در عین حال موجب کاهش آلایندگی ­محیط زیستی شوند. مصالح ژئوپلیمری می­ تواند پاسخ مناسبی برای این مسئله باشد. ژئوپلیمرها، پلیمرهای معدنی سرامیک ­مانندی هستند که با ساختارهای چندتراکمی در سه ­بعد گسترش می­ یابند. ژئوپلیمرها بر اثر فعال ­شدن شیمیایی مواد جامد دارای آلومینیم و سیلیس در دمای نسبتا کم ایجاد می­ شوند. در سال­ های اخیر، ژئوپلیمرها به ­عنوان نوعی مصالح پایدار، دوست­دار محیط زیست و جایگزینی برای سیمان پرتلند مطرح شده ­اند. برای تولید بتن ژئوپلیمری و استفاده در ساختمان  می­ توان از پسماند­ها یا محصولات جانبی حاصل از صنایع استفاده کرد. در مقاله حاضر، روش سنتز و خواص ژئوپلیمرها برای استفاده در ساخت و ساز به ­عنوان مصالح پایدار و جایگزین مناسبی برای سیمان پرتلند­، به­ منظور کاهش انتشار آلاینده ­های ­محیط زیستی با رویکرد ارزیابی چرخه عمر براساس مطالعات انجام­ شده به ­طور خلاصه بررسی می­ شود. یافته ­ها و نتایج نشان می­ دهد، بتن ­های ژئوپلیمری خواص مکانیکی و عملکرد شیمیایی بسیار مطلوب­تری نسبت به بتن ­های ساخته ­شده از سیمان پرتلند دارند و مزایای  ­محیط زیستی درخور توجهی نشان می­ دهند.

Keywords:

ژئوپلیمر , مصالح پایدار , ارزیابی چرخه عمر , گازهای گلخانه ای , توسعه پایدار