مطالعه و بررسی ریتون بر مبنا ادبیات فارسی در دوره اسلامی

در قدمت استفاده از اولین ریتونها در ایران، به هزاره چهارم ق م و منطقه سیلک کاشان میرسد. تنوع فرمی ریتون ها را تا پایانهزاره دومقم میتوان دید و این تنوع تا دوران اسلامی نیز ادامه یافت. نمونه های شاخص این فرم ها ریتون شاخی و ریتونپرنده است. سوالی که در این پژوهش مطرح است، هویت فرهنگی و تاریخی ریتون ها چگونه بر مخاطب آشکار است؟پژوهش های ادبی برای شناخت عناصری هستند که در ساختار فرهنگ یک ملت دخالت دارند. این عناصر نشان دهنده زندگیاجتماعی مردم با کاربرد جامعه شناسی و مردم شناسی به صورت مستقیم و غیرمستقیم است. ریتونها جزء عناصری هستند کهدر مراسم آئینی و بزم ها قابل مشاهده هستند. شاعران با حضور در این مراسم الهاماتی را در اشعار خود نقل کرده اند. آگاهی ازاین موضوع می تواند تعامل میان ادبیات و هنرهای سنتی را حفظ کند. این پژوهش با هدف کشف ارتباط فرم این ظروف بامحتوای کارکردی آنها در منابع ادبی بررسی شده است که از نتایج این جستوجو میتوان به ارتباط ریتونها با استعارات وتشبیهات بهکار رفته در ادبیات فارسی اشاره کرد؛ به طوری که بر مبنای این منابع ادبی، ارتباط نوع فرم و محتوای کارکردی اینظروف تا حد زیادی بر مخاطب آشکار است. ریتون ها نشان دهنده جایگاه اجتماعی و نمادین از قدرت صاحبان خود محسوبمی شوند. پژوهش حاضر به روش توصیفی و از طریق کتابخانه ای صورت گرفته است تا اشعار شاعران درباره ریتون، تعامل شاعر وهنرمند دراین باره را بررسی کند. شناسایی اسامی ریتون شاخی و پرنده و پیبردن به مقصود و معنای آن از طریق اشعار ایرانی،فعالیتی نوپدید است که حوزه پژوهشی کاملا جدیدی را به وجود می آورد. نمونه های همراستا تصویری و ادبیات مشخصشده است تا به سیر تحول ریتون در دوره اسلامی برسیم.

Keywords:

ادبیات فارسی , شعر , بزم , ریتون , دوره اسلام