نقش رویکردهای آموزشی بر مهارت اجتماعی مطالعه موردی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان زابل

از آنجا که آموزش مهارت های اجتماعی، روشی برای بهبود مهارت های اجتماعی دانش آموزان است مطالعه ی حاضر با هدف نقش رویکردهای آموزشی بر مهارت اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهرستان زابل پرداخته است پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و روش آن توصیفی، تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. جمع آوری اطلاعات و داده ها با تلفیقی از روش های اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است با توجه به فرضیه تحقیق، تجزیه و تحلیل اطلاعات به دو شیوه آماری توصیفی و تحلیلی انجام گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای SPSS استفاده شده است جامعه آماری این تحقیق شامل دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان زابل می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۰۰ پرسشنامه بین دانش آموزان توزیع و تکمیل شد. برای بررسی اینکه بین مهارت اجتماعی و رویکرد آموزشی دانش آموزان رابطه ای معنادار وجود دارد یا خیر، از آزمون t استفاده می کنیم با توجه به آزمون T تک نمونه ای فرضیه این تحقیق اثبات و بر اساس نتایج حاصل از آزمون در سطح اطمینان ۹۵%، چون سطح معنی داری آزمون ۰/۰۰۰ پایین تر از ۰/۰۵ می باشد، پس می توان بیان کرد بین مهارت اجتماعی و رویکرد آموزشی کودکان رابطه ی معنادار وجود دارد.

Keywords:

رویکردهای آموزشی , مهارت اجتماعی , دانش آموزان