اثر بخشی آموزش تعامل والد-فرزند بر مشکلات رفتاری دختران در دوره متوسطه اول

پژوهش حاضر باهدف اثر بخشی آموزش تعامل والد-فرزند بر مشکلات رفتاری دختران در دوره متوسطه اول انجام شد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان دختر در دوره متوسطه اول مدارس منطقه ۳ شهر تهران در سال ۱۴۰۱بود ، روش نمونه گیری در پژوهش حاضر به صورت هدفمند بود. ابتدا پرسش نامه در بین ۲۰۰ نفر از دانش آموزان توزیع شد و دانش آموزانی که نمره آنها در پرسش نامه مشکلات رفتاری یک نمره از نمره میانگین کمتر بود انتخاب شدند. سپس فراخوان شرکت در جلسات آموزش تعامل والد فرزند به والدین آنها ابلاغ شد. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند و بدین ترتیب ۱۵ مادر در گروه آزمایش و ۱۵ مادر در گروه گواه قرار گرفتند. برای تعیین اثربخشی آموزش تعامل والد-فرزند بر مشکلات رفتاری دختران در دوره متوسطه اول از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از ۰/۰۵ درنظر گرفته شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داد ها نشان داد آموزش تعامل والد-فرزند بر مشکلات رفتاری دختران در دوره متوسطه اول در سطح کمتر از ۰/۰۵ اثر بخشی دارد.

Keywords:

تعامل والد-فرزند , مشکلات رفتاری , دختران