شناسایی نیازهای آموزشی کارکنان مرکز فوریت ها و پرستاران اورژانس مراکزآموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: برنامه های آموزشی به منظور تامین نیازهای آموزشی یادگیرندگان طراحی می شوند؛ لذا شناسایی نیاز اولین گام در برنامه ریزی آموزشی است و موجب افزایش مشارکت یادگیرندگان در طراحی برنامه های آموزشی و ارتقای سطح کیفی برنامه ها می گردد. لذا هدف از این مطالعه توصیف نیازهای آموزشی کارکنان مرکز فوریت های شهر اصفهان و پرستاران اورژانس مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال ۱۳۹۱ بود. روش ها: در این مطالعه پیمایشی مقطعی جامعه آماری کلیه پرستاران اورژانس مراکز درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و کارکنان مرکز فوریت شهر اصفهان بودند. روش نمونه گیری به صورت سرشماری بود و مجموعا ۳۱۰ نفر وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. داده ها در این پژوهش با استفاده از آزمون های آماری توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار متغیرهای سن افراد شرکت کننده، سابقه کار آنها و نیز سابقه کار در بخش اورژانس مرکز درمانی یا مرکز فوریت های پزشکی به ترتیب ۱/۷±۳/۳۳، ۴/۷±۷۶/۹ و ۶۳/۴±۲۴/۵ بود. میانگین و انحراف معیار ابعاد پنج گانه نیازهای آموزشی شامل مدیریت، ارتباطات، مهارت های ارزیابی، تجهیزات و مهارت های عملیاتی به ترتیب برابر با ۱/۲±۲۸/۵ (از مجموع ۱۰ نمره) ، ۲/۲±۱/۶ (از مجموع ۱۰ نمره) ، ۳±۱/۸ (از مجموع ۱۵ نمره) ، ۳/۱±۶/۲ (از مجموع ۵ نمره) و ۸/۱۹±۲/۶۳ (از مجموع ۷۵ نمره) بود. نتیجه گیری: لازم است نیازهای آموزشی کارکنان مراکز اورژانس و فوریت های پزشکی در پنج بخش اصلی شامل مدیریت، ارتباطات، مهارت های ارزیابی، تجهیزات و مهارت های عملیاتی مورد توجه قرار گیرد. مطالعات آتی با استفاده از روش های مختلف کیفی و کمی جهت بررسی بیش تر هر یک از ابعاد نیازهای آموزشی پیشنهاد می گردد.

Keywords:

Needs Assessment , educational needs , nursing staff , emergency units , بررسی نیازها , نیازهای آموزشی , پرسنل پرستاری , بخش های اورژانس