نقش میانجی گرایانه بی انگیزگی در رابطه باورهای انگیزشی، پیشرفت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی

مقدمه: از آنجا که انگیزه تحصیلی یکی از مهم ترین عوامل در عملکرد تحصیلی فراگیران است، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر باورهای انگیزشی (جهت گیری آینده و ارزش تکلیف و خودکارآمدی) بر بی انگیزگی، پیشرفت تحصیلی و فرسودگی تحصیلی دانشجویان دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد است. روش ها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی جامعه آماری دانشجویان کارشناسی دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ بودند که ۳۷۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند(۲۲۰ نفر از دانشگاه فردوسی و ۱۵۰ نفر از دانشگاه علوم پزشکی). ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودکارآمدی عمومی (GSE)، انگیزش تحصیلی AMS والراند و فرسودگی تحصیلی ماسلاخ MBI(SS) و جهت گیری آینده و ارزش تکلیف پرسشنامه PISA ۲۰۰۶ بود. برای احراز روایی این پرسشنامه از شیوه تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. برآیندها نشان داد که پرسشنامه برازش پذیرفتنی دارد. ابزار اندازه گیری پیشرفت تحصیلی، معدل دانشجویان بود. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که جهت گیری آینده (۰۵/۰ p<و ۲۷/۳-t=) و ارزش تکلیف (۰۵/۰ p<و ۰۰/۴-t=) قادر به پیش بینی بی انگیزگی تحصیلی در جهت منفی است. خودکارآمدی عمومی در جهت منفی فرسودگی تحصیلی در دانشجویان را پیش بینی می کند (۰۵/۰ p<و ۲۳/۰-t=). بی انگیزگی در جهت منفی پیشرفت تحصیلی را پیش بینی می کند (۰۵/۰ p<و ۹۰/۲-t=). نتیجه گیری: با تقویت انگیزه و باورهای انگیزشی (جهت گیری آینده و ارزش تکلیف و خودکارآمدی) می توان پیشرفت تحصیلی در دانشجویان را افزایش و سطح فرسودگی تحصیلی را کاهش داد.

Keywords:

Future orientation , general self-efficacy , task value , motivation , academic achievement , academic burnout , جهت گیری آینده , خودکارآمدی عمومی , ارزش تکلیف , انگیزش , پیشرفت تحصیلی , فرسودگی تحصیلی