Integration of Medical Education and Research in Healthcare System in Iran; A Qualitative Study on the Positive Consequences of the Formation of the Ministry of Health and Medical Education

زمینه و هدف: ادغام آموزش و پژوهش در نظام ارائه خدمات سلامت با تاسیس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در سال ۱۳۶۴، یکی از موضوعات مهم در تاریخ تحولات پزشکی ایران است. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی پیامدهای این قانون و تاسیس وزارت ذکر شده است. روش: در این مطالعه کیفی، ۱۳ نفر از سیاست گذاران، قانون گذاران، و محققان آموزش پزشکی در ایران که به روش هدفمند انتخاب شده بودند، از طریق مصاحبه نیمه­ساختارمند مشارکت نمودند. داده­های حاصل از این مصاحبه­ها، به روش تحلیل محتوای عرفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با وجود مشکلات قانون ادغام، این قانون در طول حدود ۴ دهه، نتایج و پیامدهای مثبتی به همراه داشته است. سه مقوله محوری برساخت شده در تحقیق عبارتند از: توسعه نیروی انسانی، رشد و ارتقای کیفیت خدمات، و ارتقای دانش پزشکی. نتیجه گیری: شکل گیری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی طی قانون سال ۱۳۶۴، پیامدهای مثبتی برای وزارت مذکور و نظام اجتماعی به همراه داشته است. با وجود این، توجه به نقاط ضعف و چالش­های قانون مذکور، یکی از ضرورت­های مهم برای ارتقای نظام سلامت می­باشد.

Keywords:

Health Policy , Health Services , Integrated Delivery of Health Care , Medical Education , آموزش پزشکی , ارائه مراقبت های بهداشتی یکپارچه , خدمات بهداشتی درمانی , سیاست بهداشت