مقایسه کارایی مکانیکی چند ماده پرکننده متفاوت در بازسازی نقایص استخوانی بهوجود آمده در پی تخلیه تومور سلولی غول پیکر به روش اجزای محدود

تومورهای سلولی غول پیکر اغلب در ناحیه متافیز استخوان های بلند ظاهر می شوند و موثرترین راه درمانآنها جراحی می باشد. در این جراحی، تومور تخلیه می شود و نقص به وجود آمده به روش های متفاوتیمانند استفاده از مواد پرکننده، ترمیم می گردد. در این مقاله، برای مقایسه تاثیر مکانیکی چند ماده پرکننده مختلف، به بررسی حداکثر مقادیر تنش اصلی و Von-Mises مدل ها، با استفاده از تحلیل اجزای محدود پرداخته شده است. مدل ها با فرض وجود دو نقص با اندازه ی متفاوت در ناحیه ی انتهای تحتانی استخوانران انسان مدل سازی شده اند. از چند ماده پرکننده یعنی پلی متیل متاکریلات، هیدروکسی آپاتیت و آپاتیتبرای بازسازی نقایص استفاده شده تا حداکثر تنش های ناشی از پر کردن این مواد در استخوان جراحیشده در حالت ایستاده روی یک پا، با استخوان سالم مقایسه شوند. حداکثر تنش اصلی مدل استخوانی سالم MPa ۹.۶ بود. مدل های استخوانی بازسازی شده با مواد گوناگون در ابعاد مختلف، رفتار مکانیکی متفاوتی را از خود نشان داده اند. با این حال مدل استخوانی ترمیم شده با ماده آپاتیت با حداکثر تنش اصلی MPa ۹.۶۲ رفتار مکانیکی نزدیک تری به مدل استخوانی سالم داشته است. استفاده از یک روش تحلیلی مانند روش اجزای محدود برای این پیش بینی و مقایسه تاثیر مکانیکی مواد پرکننده مختلف درشرایط مکانیکی استخوان، بسیار کمک کننده است.

Keywords:

تومور سلولی غول پیکر , استخوان ران , سیمان استخوانی , تحلیل اجزای محدود