بررسی رابطه بین الگوی حاکمیت همکاری های نوآوری با کارایی همکاری

تحولات سریع فناوری و رقابت شدید اقتصادی باعث می­شود شرکت­ها به تنهایی منابع لازم برای پاسخ­گویی به این شرایط را نداشته و رشد و توسعه را در همکاری­ با سایر شرکت­ها و تجمیع منابع دنبال نمایند. اما آمارهای بین المللی نشان از شکست ۸۰ درصدی همکاری­های نوآوری و کارایی اندک آن­ها دارد. یکی از عوامل مهم در کاهش کارایی، شیوه حاکمیت همکاری­های نوآوری است. در این پژوهش با بررسی چهار مورد مطالعه شامل طرح فیلتر نانوالیاف، داروی ضد سرطان، نمایشگاه تجهیزات ساخت داخل و طرح ملی ساخت داخل توربین گازی، به بررسی رابطه میان الگوی حاکمیت همکاری های نوآوری و کارایی همکاری­ها پرداخته شده است. براساس نتایج حاصل شده، بسته به موضوع و شرایط همکاری، حاکمیت همکاری در چارچوب سه نظریه «نگرش منبع محور»، «هزینه تبادل» و «حاکمیت شبکه­ای» قابل تعریف و تفسیر است و چنانچه نظریه مفسر صحیحی انتخاب گردد، میان الگوی حاکمیت همکاری­ و کارایی همکاری رابطه مستقیمی قابل مشاهده است. لذا در موردهای مطالعه، در مواردی که سازوکار­های حاکمیت به­طور موثر به­کار گرفته شده، شاهد کارایی همکاری هستیم.

Keywords:

Innovation collaboration , collaboration governance , RBV Theory , Transaction Cost Theory , Network Governance