تاثیر قرار بازداشت موقت بر روی متهم

بازداشت موقت در قالب یک اقدام محدود کننده و سلب آزادی افراد از گذشته مورد توجه عالمان حقوق کیفری در بیشتر کشورها بوده است. و بدون تردید یکی از ابزار مهم و ضروری در رسیدگی به امور کیفری می باشد. تا آنجا که هیچ کدام از سیستم های فعلی نمیتوانند خود را از آن بی نیاز بدانند. قرار بازداشت موقت، مهمترین و سنگین ترین قرار تامین است. هرگونه افراط در صدور چنین قراریمی تواند ضمن نقض اصل برائت، حقوق و آزادی متهمین را سلب نماید. از طرفی تفریط در صدور این قرار نیز می تواند حقوق جامعه و بزه دیدگان را نقض نموده و ناامنی روانی آن ها را موجب گردد. قرار بازداشت موقت یا توقیف احتیاطی یکی از مهم ترین تامین هایجزایی است که قانونگذار طبق ضوابط و شرایطی اعمال آن را در اختیار قضات دادگاه های کیفری قرارد داده است. سلب آزادی متهم و زندان انداختن وی در مدت زمان تحقیقات مقدماتی به وسیله مقام قضایی از سویی خلاف اصل برائت می باشد و همچنین مغایر با اصل آزادی متهم است از طرفی ضرورت تحقیق و جلوگیری از پایمال شدن حقوق بزه دیدگان اعمال کردن این قرار را توجیه مینماید.این قرار یک اقدام علیه آزادی فردی بوده و مغایر با اصل برائت است و مجازات متهم قبل از اثبات اتهام و صدور حکم قطعیمی باشد .از آنجا که قراربازداشت موقت با اصل برائت و آزادی رفت و آمد افراد مغایر است و نتایج زیان بار آن غیر قابل جبران میباشد،قانون گذاران درباره مشروعیت بکارگیری آن تردید داشته و سعی کرده اند آن را از اختیارقاضی خارج کنند و تحت قاعده و قانون در آورند تا قضات نتوانند به اراده و دلخواه خود افرا را بازداشت کنند.برخلاف سایر تامین های کیفری که در اختیار قاضی است تا با احراز تناسب و براساس تشخص خود قراری صادر کند،موارد بزاشت موقت به طور دقیق و حصری از سوی قانون گذار مشخص می شودوقاضی مجاز نیست در غیر از موارد احصا شده در قانون قرار بازداشت موقت صادر کند

Keywords:

قرار , بازداشت موقت , حقوق متهم , دسترسی به متهم , توقیف احتیاطی