ارزیابی اثر کم آبیاری و علف کش بر اجزای عملکردی و بهره وری مصرف آب در لوبیاچیتی (Phaseolus vulgaris L.)

بهبود تولید محصولات کشاورزی از طریق افزایش بهره وری با اتخاذ روش های مدیریتی امکان پذیر است. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف آبیاری و علف کش ها بر بهره وری مصرف آب لوبیاچیتی آزمایش به صورت کرت های نواری خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و ۲۴ تیمار به اجرا درآمد. کرت های عمودی با سه فاکتور شامل دورآبیاری۴، ۹ و ۱۲روز یک بار و کرت های افقی شامل۶ نوع علف کش (تریفلورالین، ایمازتاپیر، تریفلورالین+بنتازون، ایمازتاپیر+بنتازون ، ایمازتاپیر+سیتوگیت، بنتازون+هالوکسی فوپ متیل)، وجین دستی و شاهد بدون کنترل بود. نتایج نشان داد افزایش طول دورآبیاری از ۴ روز به ۹ و ۱۲ روز سبب کاهش رشد رویشی لوبیاچیتی شد که این امر باعث افزایش توانایی علف های هرز برای رقابت با محصول زراعی گردید، اما کاربرد علف کش های ایمازتاپیر و تریفلورالین به صورت پیش رویشی و سم پاشی مجدد علف کش بنتازون (پس رویشی) تا حد زیادی این نقیصه را برطرف کرد و مانع از رشد و نمو مجدد علف های هرز شد. بیشترین میزان بهره وری آب لوبیا با میانگین ۸۷/۰ مربوط به دورآبیاری ۹ روز یک بار بود و کم ترین میزان بهره وری آن با ۵۱/۰ مربوط به تیمار دورآبیاری ۴ روز یک بار بود. در نهایت بیشترین میزان بهره وری آب لوبیا مربوط به تیمار وجین دستی، ایمازتاپیر (پیش رویشی) + بنتازون(پس رویشی) و ایمازتاپیر(پس رویشی) به همراه سیتوگیت بود و کمترین میزان این شاخص مربوط به تیمار شاهد با علف هرز بود. به طورکلی برای غلبه بر کم آبی و افزایش بهره وری از منابع آبی بهتر است در محصول لوبیا از روش کم آبیاری استفاده نمود و دور آبیاری را از ۴ روز به ۹ روز افزایش داد.

Keywords:

آبیاری سطحی , دور آبیاری , علف کش , مدیریت زراعی