فارماکوژنومیک و پزشکی شخصی در دیابت نوع ۲

دیابت نوع ۲ DM ۲ T شایع ترین شکل دیابت است و با شیوع گسترده در حال افزایش است . انواع ژن های متعدد با هموستاز گلوکز، پاتوژنز پیچیده DM۲T و عوارض آن مرتبط هستند. بررسی راهبردهای درمانی موثرتر برای بیماران دیابتی بسیار مهم است . فارماکوژنومیکس با اجازه دادن به درمان دارویی فردی بر اساس اطلاعات ژنتیکی و ژنومی بیمار، پزشکی دقیق را ممکن کرده است . DM۲T با کلاس های مختلفی از عوامل هیپوگلیسمی خوراکی ، مانند بیگوانیدها، سولفونیل اوره ها، تیازولیدین دیون ها، مگلیتینیدها، مهارکننده های ۴DPP، مهارکننده های ۲SGLT، مهارکننده های آلفا گلوکوزیداز و آنالوگ های ۱GLP درمان می شود که انواع مختلف فارماکوژنتیک را نشان می دهند. اگرچه مداخلات ژنومی در دیابت تک ژنی در عمل بالینی اجرا شده است ، اما هنوز در مراحل اولیه برای اختلالات پیچیده چند ژنی مانند DM۲T هستند. داروی دقیق DM این پتانسیل را دارد که در درمان شخصی برای کسانی که از اشکال مختلف دیابت مانند DM۲T رنج می برند، موثر باشد. با پیشرفت های اخیر در تکنیک های ژنتیکی ، استفاده از مطالعات ژن کاندید، تحقیقات ژنوتیپ سازی در مقیاس بزرگ، مطالعات مرتبط با ژنوم و مطالعات ”مولتیومیکس ” شروع به تولید نتایجی کرده است که ممکن است منجر به تغییرات در عملکرد بالینی شود. دانش پیشرفته از معماری ژنتیکی DM۲T پتانسیل ترجمه ای بزرگتری را ارائه می دهد. این مرور، ژنتیک و پاتوفیزیولوژی DM۲T، رویکردهای کاندیدژن، مطالعات ارتباط گسترده ژنوم، پزشکی شخصی ، ارتباط بالینی انواع فارماکوژنتیک مرتبط با عوامل هیپوگلیسمی خوراکی ، و مسیرهایی به سوی دیابت شناسی شخصی را خلاصه می کند.

Keywords:

فارماکوژنومیک , پزشکی شخصی , دیابت نوع ۲ , داروهای ضد دیابت