بررسی تاثیر روتنون و پاراکوات بر بافت شناسی دستگاه تولید مثلی موش های صحرایی بالغ در سه نسلمتوالی

روتنون و پاراکوات از جمله علفکشهای شیمیایی بوده که سمیت بالایی دارند و از رایج ترین علف کش و آفتکش هاییهستند که امروزه در مزارع مورد استفاده قرار گرفته، اما در صورت مصرف یا استنشاق می توانند باعث مسمومیت کشندهشوند. تحقیق حاضر با هدف تاثیر روتنون و پاراکوات بر بافت شناسی دستگاه تولید مثلی بر فرزندان نسل اول و دومموشهای صحرایی انجام شده شد. در مرحله اول بافت شناسی دستگاه تولید مثلی والدین انجام شده و زاداوری فرزنداننسل اول صورت گرفت. در گزارشات بعدی این ویژگیها برای فرزندان نسل اول و دوم نیز بررسی و نتایج مقایسه شد.بدین منظور در هر نسل حیوانات آزمایشگاهی تهیه شده و حیوانات مطابق قوانین کمیته اخلاق جهت انجام پژوهشآماده شدند. حیوانات بالغ گروه بندی شده و به مدت ۲۰ روز در فواصل ۴۸ ساعته )روتنون( و در فواصل ۱۲۰ ساعته)پاراکوات( در گروههای مختلف روتنون یا پاراکوات را بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. حیوانات نر و ماده در قفس-های مخصوص جوندگان برای جفت گیری و زادآوری فرزندان نسل بعد قرار داده می شدند. همچنین تعداد مشخصی ازحیوانات نسل اول، دوم و سوم به منظور مطالعات بافت شناسی بصورت تصادفی انتخاب میشدند و مطالعات از پس ازجداسازی دستگاه تولید مثلی آنها برای نسل اول، دوم و سوم صورت می گرفت که نتایج حاصل از هر مرحله به منظورمقایسه با سایر مراحل ذخیره میشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که روتنون و پاراکوات هر دو موجب تحلیل وتخریب بافت بیضه و تخمدان در فرزندان نسل دوم و سوم شدند. هرچه از مصرف مداوم روتنون و پاراکوات در نسلهایمختلف تداوم یافت تاثیر این سموم بر پیکره حیوانات نیز بیشتر شد. این احتمال وجود دارد که در صورت تداوم، درنسلهای بعدی تاثیرات شدیدتر و جبران ناپذیری را نشان دهند.

Keywords:

پاراکوات , روتنون , دستگاه تولید مثلی , سموم کشاورزی