تحلیل تطبیقی درویش در آثار جامی، شاه نعمت الله ولی و قاسم انوار

کاربرد درویش در متون ادبی دارای جایگاه ویژه ای است. کتاب های عرفانی در متون خود، به ترسیم و توصیف سیمایپیر پرداخته اند و اهمیت و لزوم آن را به روشنی برشمرده اند. با نگاهی عمیق به درویش و پیر و بررسی تجلیشخصیت عرفانی او و وجودش در ادبیات در ابتدا و سپس در آثار شاعران منتخب، می توان به اهمیت و تاثیر سیمایپیر در هر یک از آثار فوق و جامعه آن زمان دست یافت. باید توجه داشت که این بزرگان با آفرینش این آثار به فهم هرچه بیشتر اوضاع و احوال عرفانی شاعران بزرگ از ورای آموزه های عرفانی و تجربیات شخصی آنان کمک شایانی کردهاند. مقایسه درویش در اشعار سه شاعر منتخب، علاوه بر روشن کردن هر چه بهتر برخی از زوایای درویش، به درکصحیح این متون نیز یاری خواهد رساند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به این نتایج دست یافتیمکه شاعران منتخب تلاش داشته اند تا تمامی ویژگی های درویش را در لابه لای ابیات خود نمایش دهند و علاوه برآن، صوفیانی را که به ظاهر درویش اند سرزنش می کنند.

Keywords:

درویش , تحلیل تطبیقی , شاه نعمت الله ولی , جامی , شاه قاسم انوار