مسئولیت مدنی مراکز درمان ناباروری در قبال زوجین نابارور و جنین

آنچه در این مقاله مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته مسئولیت مدنی موسسات درمان ناباروری در نظام حقوقی ایراناست. در حوزه مسئولیت مدنی در ایران دو نظربه تقصیر و خطر از اهمیت بیشتری نسبت به سایر نظریه ها برخوردار است.در قانون مسئولیت مدنی مصوب ۱۳۲۹ که اساس مسئولیت مدنی را بر نظریه تقصیر قرار داده است و فرض خطا را درموارد استثنایی مورد قبول قرار داده است اشاره ای به مسئولیت مدنی موسسات درمان ناباروری نشده اما به مسئولیتمدنی موسسات دولتی اشاره شده است. در این میان برخی از موسسات درمان ناباروری که دولتی محسوب می شوند را میتوان در ذیل قانون مزبور مورد بررسی قرار داد اما در بخش خصوصی به نظر نمی رسد قانون مزبور کارایی داشته باشد وباید با تصویب قوانین خاص در حوزه مسئولیت مدنی موسسات درمان ناباروری حیطه خصوصی مشکل را مرتفع نمود. درمجموع به نظر میرسد نظر تقصیر بیشتر در مورد این موسسات قابلیت پذیرش داشته باشد و البته نظریه خطای شغلی رامی توان در شرایطی در مورد موسسات مزبور مورد پذیرش قرار داد. یکی از شیوه هایی که در درمان ناباروی به کار می روداستفاده از رحم زن دیگر است که به آن رحم جایگزین یا رحم اجاره ای اطلاق می شود که یا کامل است یا جزیی. درنوع کامل از تخمک زن حمل کننده کودک برای تشکیل جنین استفاده نمیشود در حالی که در نوع جزیی آن ازتخمک صاحب رحم برای باروری استفاده می گردد. به عبارت دیگر در این مقاله به دنبال پاسخ به این ستوالهستیم که در چه شرایطی در روش رحم جایگزین کامل فردی در مقابل دیگری موظف به جبران خسارت می شود.منظور از مسئولیت مدنی معنای عام آن است که شامل مسئولیت قراردادی و غیر قراردادی است.

Keywords:

مسئولیت مدنی , موسسات درمان ناباروری , تقصیر یا خطا , اهدای جنین و رحم اجاره ای