بررسی اثر بخشی روش تدریس مشارکتی در آموزش علوم تجربی

در چند دهه اخیر، هیچ یک از موضوع های درسی در سطح جهانی، به اندازه دروس علوم تجربی دچار تغییر و تحول نشده است. گر چه محتوای درسی علوم تجربی به خودی خود به دلیل پیشرفت فزاینده دانش بشری، روز به روز جدید تر و فربه تر می شود؛ اما این تغییر تنها از جنبه محتوایی، آموزش علوم را دربر نمی گیرد. از سوی دیگر انگیزش و فعال نگه داشتن دانش آموزان در کلاس درس علوم تجربی، چالش بزرگی است که حتی ذهن مدیران و معلمان حرفه ای و با تجربه را نیز به خود مشغول کرده است. پر واضح است که به کارگیری شیوه های سنتی در فرایند تدریس نمی تواند پاسخگوی نیاز های آموزشی عصر حاضر باشد.[۱] یکی از روش های تدریس نوین برای ارتقا دادن کیفیت آموزش، روش تدریس مشارکتی است. به کار گیری روش تدریس مشارکتی در فرایند یاددهی- یادگیری، راهکاری اثربخش در رسیدن به آموزشی همه جانبه، عمیق و پایدار است و سبب بالندگی اجتماعی و عاطفی آموزندگان می شود. همچنین روش تدریس مشارکتی به افزایش انگیزه در یادگیری و شکل گیری تفکر خلاق منجر شده و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را فراهم می کند. این پژوهش به روش کتابخانه ای (مروری) انجام گرفته است و در صدد است تا میزان اثربخشی روش تدریس از نوع مشارکتی را در آموزش علوم تجربی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

Keywords:

آموزش علوم تجربی , روش تدریس مشارکتی , همیاری , مهارت های اجتماعی