مروری بر خاستگاه نظریه های معماران پست مدرن در حوزه ی معماری بازه زمانی ۲۰۰۰-۱۹۶۰

نظریه معماری یا تئوری معماری کنش اندیشیدن، گفت وگو و نوشتن درباره ی معماری است. نظریه های معماری محل مناسبی برای اندیشه معماری بوده اند منظور از اندیشه معماری تفکرات معماران در هنگام طراحی و اجرای ساختمان است.همیشه یک بحث قوی بین متخصصان دنیای هنر معماری و مربیان و نظریه پردازان معماری در مورد اهمیت نظریه و تاثیر آن در عمل وجود داشته است. معماران فقط به یک نتیجه یا محصول نهایی دست نمی یابند بلکه دنباله ای از اعتبارسنجی ها و یا عقاید و باورهای تاریخی، شهود و فرزند روح زمانه خود شدن و سعی می کنند این ها را به فرم تبدیل کنند. این یک فرآیند است آنچه به عنوان نظریه معماری می نامیم حتی ممکن است به طراحی منجر نشود. نقطه ی عطف تاریخ معماری معاصر غرب بین سال های۱۹۶۰و ۲۰۰۰میلادی به خاطر نقطه تلاقی «فلسفه و معماری» است. نظام مند بودن مباحث نظری معماری و اتکا آن به نظریات مطرح شده فلسفی و تبیین آن یکی از مهم ترین اصول طراحی در این دوره است، که این دوره به پست مدرنیسم مشهور است. هدف از انجام پژوهش حاضر این است که به کمک روش تحقیق کیفی و با استفاده از کدگذاری داده ها و دسته بندی آن ها بتوان با یک روش مطالعاتی، نظریاتی که توسط نظریه پردازان معروف در این دوره جریان ساز بوده اند را با بهره گیری از منابع کتابخانه ای بررسی کند و نیز پرداختن به این موضوع که نظریه چگونه در شکل گیری معماری موثر است؟ این مقاله بر اساس بررسی ادبیات و برداشت معماران مختلف از نظریه در معماری و اهمیت آن انجام شده است. با توجه به نقش پراهمیت نظریه پردازی در تاریخ معماری، همیشه طراحان بر آن بودند تا با ارائه نظریه هایی کارآمد، روش و محصول نهایی معماری را ارتقا بخشند، همچنین با استفاده از آن بتوانند نکات و ضعف موجود در طراحی معماری را شناسایی و راه حل هایی کاربردی در جهت پیش بینی آن ها ارائه دهند.

Keywords:

خاستگاه نظریه , پست مدرنیسم , معماری , نظریه پردازان , معماران.