اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بر بیان ژن های TRF۲ و TERT بافت قلب موش های صحرایی نر پیر

زمینه و هدف: سن بزرگ ترین عامل خطر بیماری های قلبی - عروقی است که با کوتاه شدن طول تلومر همراه می شود و این در حالی است که فعالیت های ورزشی می توانند نقش مفیدی را در حفظ طول تلومر ایفا کنند. TRF۲ و TERT به عنوان ژن های درگیر در مجموعه تلومریک در قلب نیز از پیری تاثیر می پذیرند و با کاهش بیان همراه می شوند که در نتیجه طول تلومر کاهش می یابد. کاهش طول تلومر نیز با افزایش مرگ سلول های قلب و بیماری های قلبی همراه می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بر بیان ژن های TRF۲ و TERT بافت قلب موش های صحرایی نر پیر انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن ۸۸ تا ۹۶ هفته ای و میانگین وزنی ۱۲±۳۶۳گرم به مدت ۶ هفته در گروه های کنترل، تمرین تداومی استقامتی (۵ جلسه در هفته، شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد بیشینه) و تمرین تناوبی شدید (۵ جلسه در هفته، تکرار اینتروال با شدت بالا ۸۰ درصد بیشینه در هفته اول و دوم و ۹۰ درصد در هفته سوم و سپس ۱۰۰ درصد سرعت بیشینه تا پایان تمرین) تقسیم شدند. بیان ژن های TRF۲ و TERT به وسیله تکنیک Real time – PCR سنجش و پس از کمی سازی مقادیر بیان ژن با استفاده از فرمول پافل مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: بیان ژن TRF۲ گروه های تناوبی شدید و تداومی در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). همچنین در بیان ژن TERT گروه های مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت و این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد شش هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بتواند رشد و طول عمر سلول های قلبی را به وسیله حفظ طول تلوم از طریق افزایش ژن TRF۲ تنظیم کند.

Keywords:

High intensity interval training , Continuous endurance training , TRF۲ gene , TERT gene , Aging , Rats , تمرین تناوبی شدید , تمرین تداومی , ژن TRF۲ , ژن TERT , پیری , موش صحرایی