برآورد عادلانه بودن هزینه خدمات سلامتی در منطقه تحت پوشش پایگاه تحقیقات جمعیتی گرگان

مقدمه و هدف: بخشی از درآمد خانوار در همه جوامع دنیا صرف هزینه های مرتبط با سلامت (خدمات بهداشت و درمانی) می گردد. مقدار این سهم و توزیع آن در جوامع (برابری آن) نشان دهنده تحمیل بار مالی سلامت به جوامع است. سازمان بهداشت جهانی یکی از متغیرهای اصلی در اندازه گیری کارآیی و عملکرد نظام های ارائه خدمات سلامتی در کشورهای دنیا را شاخص مشارکت عادلانه منابع مالی سلامت می داند. این مطالعه با هدف تعیین الگوی توزیع درآمد در خانوارهای شهری جامعه یاد شده، توزیع هزینه های سلامتی به تفکیک اقلام عمده هزینه و سنجش میزان عادلانه بودن این هزینه ها در دهک های مختلف درآمدی جامعه مذکور انجام گردید. مواد و روشها: این پژوهش به صورت مقطعی و از نوع توصیفی تحلیلی بر روی ۱۰۱۴ خانوار ساکن مناطق تحت پوشش پایگاه ۴ و ۸ شهری گرگان در قالب طرح ایجاد پایگاه تحقیقات جمعیتی و در دیماه سال ۸۱ انجام گردید. وضعیت بیمه درمانی خانوار، درآمد ماهانه خانوار و هزینه های مختلف مرتبط با سلامت (ماهانه) مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها از طریق مصاحبه با سرپرست خانوار گردآوری گردید. یافته ها: درصد پوشش حداقل یکی از انواع بیمه درمانی در بالاترین دهک درآمدی ۶۷ درصد و در پایین ترین دهک ۴۴.۴ درصد به دست آمد که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (۰.۰۵>p). میانه و میانگین درآمد ماهانه کل خانوارهای مورد بررسی به ترتیب ۱۲۰۰۰۰۰ ریال و (۱۸۷۳۰۰±۱۶۹۹۶۹۹) بود. میانه و میانگین هزینه های سلامت خانوارها به ترتیب ۸۰۰۰۰ ریال و (۹۵۱۲۴±۲۸۱۵۳۰) بود. میانه و میانگین سهم هزینه های مستقیم از جیب به کل هزینه های مرتبط با سلامت به ترتیب ۰.۶۶ و (۰.۰۳±۰.۵۷) به دست آمد. ۱۳ درصد از کل درآمد خانوارهای مورد بررسی صرف پرداخت هزینه های مراقبت های سلامتی به صورت مستقیم از جیب گردیده که خانوارهای دهک بالای درآمدی (دهم) کمترین سهم از درآمد خود (۷درصد) و خانوارهای دهک پایین درآمدی بیشترین سهم از درآمد خود (۲۸ درصد) را بدین صورت پرداخت نموده اند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (۰.۰۵>p). شاخص جینی توزیع سهم هزینه های سلامت از کل درآمد خانوار ۰.۲۲ و توزیع سهم هزینه های مستقیم پرداخت از جیب ۰.۱۸ بود. نتیجه گیری: خانوارهای کم درآمد حدود ۴۰ درصد ناچیز خود را بابت مراقبت های سلامتی هزینه می کنند که در مقایسه با سهم ۹ درصدی خانوارهای با مرفه ترین وضعیت (دهک بالا)، حدود ۴.۵ برابر بیشتر هزینه می نمایند. علی رغم پوشش فزاینده سازمان های بیمه گر و رشد بیمه های تکمیلی هنوز هم بیش از نصف هزینه های خدمات سلامتی در همه گروه های درآمدی به صورت مستقیم از جیب پرداخت می شود. با توجه به استاندارد سازمان بهداشت جهانی لزوم بازنگری در وضعیت بیمه های درمانی و نظام های پرداخت در کشور ضروری به نظر می رسد.

Keywords:

Income inequality , Health care cost , Health insurance , Income deciles , Gorgan , نابرابری درآمد , هزینه های سلامت , بیمه درمانی , دهک درآمدی , گرگان