بررسی میزان آگاهی معلمان دبستانی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان

هدف: هدف پژوهش حاضر، شناخت میزان آگاهی معلمان ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان بوده است. روش: بدین منظور تعداد ۴۰۹ معلم (۲۴۵ زن و ۱۶۴ مرد) شهرستانهای استان تهران، به آزمون محقق ساخته میزان آگاهی معلمان دوره ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان که یک آزمون ۳۴ آیتمی و چهار گزینه ای بود پاسخ گفتند. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است. روش نمونه گیری تحقیق حاضر، از نوع طبقه ای تصادفی بود. با اجرای آزمون و انجام تحلیل عاملی، سه عامل شناسایی و طبقه بندی شد و توانبخشی به دست آمد. نتایج محاسبات دامنه اطمینان میانگین نشان داد که دانش کلی گروه نمونه معلمان مقطع ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری، در دامنه اطمینان میانگین بین  ۷۰/۴۲ و ۶۴/۴۰ قرار دارد. با تبدیل دامنه اطمینان میانگین به نقطه درصدی، عدد ۴۲ به دست آمد؛ به این معنی که آگاهی معلمان مقطع ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان، ۵۸ درصد با وضعیت مطلوب (۱۰۰ درصد) فاصله دارد. نتایج آزمون t نشان داد که میزان آگاهی کلی و نیز آگاهی درباره شناسایی و طبقه بندی ناتوانیهای یادگیری در معلمان زن، به طور معنی داری بیشتر از معلمان مرد است. یافته ها:  نتایج آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که میزان آگاهی معلمان با سطح تحصیلات لیسانس و بالاتر، به طور معنی داری بالاتر از معلمان با سطح تحصیلات دیپلم و نیز فوق دیپلم است. همچنین نتایج آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد که معلمان دارای سوابق کاری کمتر از ۱۰ سال، آگاهی بیشتری درباره شناسایی ناتوانیهای یادگیری، نسبت به معلمان دارای سوابق کاری۱۱ تا ۲۰ و نیز بیشتر از ۲۰ سال دارند. در سایر عوامل و در میزان کلی آگاهی، تفاوت معنی داری بین معلمان با توجه به محل تدریس ( شهر یا روستا) وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش که حاکی از پایین بودن آگاهی معلمان ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان است، آموزشهای ضمن خدمت برای بالا بردن دانش معلمان مقطع ابتدایی از ناتوانیهای یادگیری ضروری است.

بررسی میزان آگاهی معلمان دبستانی از ناتوانیهای یادگیری دانش آموزان Keywords:

Teachers , Knowledge , Learning Disabilities , Gender. , آگاهی معلمان , ناتوانیهای یادگیری , جنس , سطح تحصیلات , سابقه کار