نقش هورمون ادیپونکتین در باروری و ناباروری: مروری سیستماتیک
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 89
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-21-5_012
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
Abstract:
مقدمه: ادیپونکتین، یکی از هورمون های خانواده ادیپوکین است که از سلول های بافت چربی آزاد می شود و نقش های بیولوژیک فراوانی دارد. بر اساس مطالعات گذشته، سطح این هورمون در افراد چاق کاهش می یابد. مطالعات مختلفی در مورد ارتباط ادیپونکتین و بیماری های زنان انجام شده است، ولی تاکنون مطالعه ای مروری در رابطه با نقش هورمون ادیپونکتین در باروری و ناباروری انجام نشده است. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی نقش هورمون ادیپونکتین در باروری و ناباروری انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری ۱۸ مقاله با جستجو در بانکهای اطلاعاتی Science Direct، Iran Medex و Pubmed با کلید واژههای ادیپونکتین، باروری، ناباروری، تخمک گذاری از بازه زمانی ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۸ مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات دسته بندی شدند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: ادیپونکتین یکی از هورمون های موثر در سیستم باروری است. اختلالات تخمک گذاری (PCO، آمنوره هیپوتالاموسی)، سندرم متابولیک، مقاومت به انسولین و نازایی با کاهش ادیپونکتین همراه است. درمان های نازایی (تحریک تخمک گذاری، IVF، ICSI و ...) با افزایش غلظت ادیپونکتین همراه است. موفقیت درمان در افرادی که ادیپونکتین بالاتری دارند، بیشتر است. نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت ادیپونکتین و نقش اساسی آن در باروری و ناباروری، می توان از اندازه گیری آن در مدیریت و پیگیری باروری و ناباروری بهره مند شد، لذا توجه و تحقیق بیشتر نسبت به ادیپونکتین لازم است.
Keywords:
Authors
فتانه پهلوان
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
فاطمه ترک تتاری
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
سعیده فاضلی
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
فاطمه رضوی نیا
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
نجمه تهرانیان
استادیار گروه بهداشت باروری و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :