بررسی ارتباط شدت علائم یائسگی با افسردگی و اضطراب زنان یائسه

مقدمه: یائسگی، یکی از مهمترین بحران های زندگی زنان است و علائمی که زنان در این مرحله تجربه می کنند، از جمله چالش های مهم مراقبتی می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط علائم یائسگی با میزان اضطراب و افسردگی در دوران گذر به یائسگی انجام شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی مقطعی در سال ۱۳۸۲ بر روی ۱۰۰ زن ۶۰- ۴۵ ساله در سطح شهر گناباد انجام شد. افراد به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل: زنان ۶۰-۴۵ ساله، زندگی کردن با همسر و نداشتن اختلاف شدید با او، نداشتن بارداری مشکوک یا قطعی، عدم استفاده از قرص های ضد بارداری یا هورمون درمانی جایگزین، نداشتن سابقه عمل هیسترکتومی یا اووفرکتومی و نداشتن سابقه بیماری های روانی و جسمی مزمن بود. در این مطالعه ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات فردی، مقیاس افسردگی بک، مقیاس اضطراب اشپیل برگر و شاخص کاپرمن اصلاح شده بود. در مرحله گردآوری داده ها، افراد مورد مطالعه ابتدا پرسشنامه مشخصات فردی و سپس مقیاس افسردگی بک، مقیاس اضطراب اشپیل برگر و شاخص کاپرمن را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بر اساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون، بین نمره افسردگی و شدت علائم یائسگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (۱۲۵/۰=p). همچنین بین نمره اضطراب و شدت علائم یائسگی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (۷۵/۰=p). میانگین نمره اضطراب در سطوح مختلف علامت "بیخوابی" اختلاف آماری معنی داری داشت (۰۴۳/۰=p) و بر این اساس، بیشترین میانگین نمره اضطراب در سطح شدید بیخوابی وجود داشت. نتیجه گیری: بین شدت علائم یائسگی با افسردگی و اضطراب زنان یائسه ارتباطی وجود ندارد، در حالی که اکثر مطالعات انجام شده در سایر کشورها، ارتباط مثبتی بین شدت علائم یائسگی و افسردگی و اضطراب گزارش کردند که این اختلاف ممکن است ناشی از اختلافات فرهنگی و نگرش زنان نسبت به یائسگی باشد.

Keywords:

اضطراب , افسردگی , یائسگی