تاثیر پنتوکسی فیلین بر میزان تحرک و زنده ماندن اسپرم مردان نابارور مبتلا به الیگوآستنواسپرمی در محیط کشت

مقدمه: کیفیت مایع منی، یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده ناباروری مردان است. پنتوکسی فیلین دارویی است که عموما جهت درمان لنگیدن متناوب و سایر اختلالات عروقی به کار می رود. ظاهرا پنتوکسی فیلین قادر است کیفیت و کمیت اسپرم را نیز ارتقاء بخشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات آزمایشگاهی پنتوکسی فیلین بر تحرک و میزان زنده ماندن اسپرم در نمونه های مایع منی مردان نابارور الیگوآستنواسپرمیک انجام شد. روش کار: در این مطالعه تجربی یک سو کور، ۲۵ نمونه اسپرم از ۲۵ مرد نابارور الیگوآستنواسپرمیک بررسی شد. پس از جداسازی اسپرم ها به روش شناورسازی، نمونه ها در محیط ISM۱™ به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند: گروه شاهد که به طور عادی بررسی شدند، در گروه ۱، پنتوکسی فیلین با دوز ۵۰ میکروگرم در میلی لیتر؛ در گروه ۲ پنتوکسی فیلین با دوز ۱۰۰ میکروگرم در میلی لیتر و در گروه ۳، پنتوکسی فیلین با دوز ۲۰۰ میکروگرم در میلی لیتر به محیط کشت اضافه شد. تحرک و میزان زنده ماندن اسپرم ۴۵ دقیقه و ۲۴، ۳۶ و ۴۸ ساعت بعد مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۵) و آزمون اندازه گیری های مکرر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: متوسط درصد اسپرم های متحرک در فواصل زمانی ۴۵ دقیقه و ۲۴، ۳۶ و ۴۸ ساعت بعد در گروه شاهد مورد بررسی قرار گرفت که با گذشت زمان تا پایان مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت (۰۰۱/۰>p) و چهار گروه از این نظر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (۱۹/۰=p). متوسط درصد اسپرم های زنده در فواصل زمانی اشاره شده در گروه شاهد نیز مورد بررسی قرار گرفت و تا پایان مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت (۰۰۱/۰>p) که این کاهش در گروه ۳ به طور معنی داری کمتر از گروه های دیگر بود (۰۱/۰=p). نتیجه گیری: پنتوکسی فیلین امکان زنده ماندن اسپرم در مردان نابارور الیگوآستنواسپرمیک را تنها در دوز ۲۰۰ میکروگرم در میلی لیتر بهبود می بخشد ولی تاثیری بر تحرک آن ندارد.

Keywords:

آستنوسپرمی , پنتوکسی فیلین , تحرک اسپرم