مقایسه اثر اکسیتوسینو پروستاگالندینE۱)میزوپروستول( قبل از کورتاژ بر سرویکسبیمارانبا سقط فراموش شده در ۴۱ هفته اول بارداری
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 48
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-15-28_002
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
Abstract:
مقدمه: در سقط فراموش شده، محصوالت بارداری با وجود گذشت دوره طوالنی پس از مرگ جنین، خارج نمی شوند. اختالالت انعقادی ثانویه با باقی ماندن محصوالت بارداری نادر است ولی درمان انتظاری )صبر کردن تا خروج خود به خودی محصوالت بارداری( باعث نگرانی مادر شده و اکثرا تمایل به تخلیه رحم دارند. برای آسان تر بودن و کمتر شدن عوارض کورتاژ بهتر است قبل از انجام آن، سرویکس را آماده کرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثر اکسی توسین و میزوپروستول، قبل از کورتاژ بر سرویکس بیماران با سقط فراموش شده در سه ماهه اول بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کاربردی بالینی بر روی ۱۲۱ بیمار که به دلیل سقط فراموش شده، جهت ختم بارداری در فاصله زمانی فروردین ۱۳۸۱ لغایت آذر ۱۳۸۱ به بیمارستان های امام خمینی )ره( و رازی اهواز مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به صورت تصادفی و به روش قرعه کشی به ۲ گروه تقسیم شدند. دیالتاسیون اولیه سرویکس با بوژی اندازه گیری شد. سپس افراد گروه اول، اکسی توسین به مقدار ۱۳ واحد در ۱۳۳۳ سی سی سرم رینگر در عرض ۸ ساعت از ساعت ۱۲ شب قبل از عمل تا ۸ صبح به مقدار ۰۳ قطره در دقیقه دریافت کردند و گروه دوم ساعت ۱۲ شب قبل از عمل ۲۳۳ میکروگرم قرص میزوپروستول واژینال دریافت کردند. میزان دیالتاسیون سرویکس قبل از کورتاژ در هر دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS )نسخه ۱۱( و آزمون های آماری تست تی و تی زوجی انجام شد. میزان p کمتر از ۳/۳۱ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی افراد ۲۲ ± ۱/۳۸ سال با محدوده سنی ۱۱-۰۲ سال بود. افزایش دیالتاسیون در گروه اول ۲/۱ میلی متر )۰۳%( و در گروه دوم ۰ میلی متر )۲۱%( بود و بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری به دست آمد )p>۳/۳۳۱(. در افرادی که اکسی توسین دریافت کرده بودند، بین زنان مولتی پار و نولی پار از نظر میزان دیالتاسیون سرویکس تفاوتی مشاهده نشد ولی در گروه دریافت کننده میزوپروستول، میزان دیالتاسیون بین این دو گروه تفاوت معنی داری داشت )p>۳/۳۱(. نتیجه گیری: استفاده از اکسی توسین و میزوپروستول روش های موثری برای آمادگی سرویکس قبل از کورتاژ می باشند. میزوپروستول تاثیر بیشتری نسبت به اکسی توسین دارد
Keywords:
Authors
جواد مرفوع
استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
ناهید شهبازیان
دانشیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
ماندانا عبداللهی
رزیدنت گروه زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :