بررسی تاثیر دورسی فلکسیون غیر فعال مچ پا حین انجام ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن بر قدرت عضلات کف لگن در زنان مبتلا به سندرم شلی عضلات کف لگن

مقدمه: نارسایی در عضله لواتورآنی عامل اصلی پرولاپس اعضای لگنی است. درمان های محافظه کارانه نظیر ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن منجر به افزایش قدرت و نیروی انقباضی عضلات می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دورسی فلکسیون غیر فعال مچ پا بر قدرت عضلات کف لگن در هنگام انجام ورزش ها انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال ۱۳۸۹ بر روی ۳۹ زن ۵۵-۲۵ ساله مبتلا به شلی عضلات کف لگن مراجعه کننده به کلینیک زنان بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. افراد پس از معاینه بالینی و تایید شلی عضلات کف لگن، به طور تصادفی در دو گروه انجام ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن در وضعیت ایستاده با دورسی فلکسیون غیرفعال مچ پا (روی سطح چوبی با زاویه ۱۵ درجه) (۲۰ نفر) و وضعیت ایستاده روی سطح افق (۱۹ نفر) قرار گرفتند. قدرت عضلات کف لگن قبل و بعد از مداخله با مقیاس سنجش قدرت عضلات کف لگن برینک ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی-تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقادیر p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: درصد افزایش قدرت عضلات کف لگن در گروه ایستاده بیشتر از گروه دورسی فلکسیون بود (۴۷/۵۱% در مقابل ۲/۴۹%) اما بر اساس آزمون تی مستقل، اختلاف میانگین نمره برینک در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (۵۱۶/۰=p). همچنین بر اساس آزمون کای دو، درصد بهبودی بی اختیاری استرسی ادرار در دو گروه نیز اختلاف معنی داری نداشت (۵۷۲/۰=p). نتیجه گیری: انجام ورزش های تقویت کننده عضلات کف لگن در هر دو وضعیت دورسی فلکسیون غیر فعال مچ پا و وضعیت ایستاده روی سطح افق می تواند تاثیر تمرینات کجل را افزایش دهد، اما این افزایش قدرت در وضعیت ایستاده در مقایسه با وضعیت دورسی فلکسیون غیر فعال مچ پا بیشتر است.

Keywords:

دورسی فلکسیون غیرفعال مچ پا , سندرم شلی عضلات کف لگن , قدرت عضلات کف لگن , وضعیت ایستاده