مقایسه میزان باروری با سه روش درمانی درسندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: ناباروری مشکلی است که۱۰-۱۵% زنان مبتلا به آن می باشند و شایعترین منشا زنانه آن اختلالات تخمک گذاری است (۳۵-۴۰%)، از میان اختلالات تخمک گذاری تخمدانهای پلی کیستیک شایعترین علت می باشد. از آنجا که این افراد دچار مقاومت به انسولین و چاقی و افزایش آندروژنها هستند، مطالعات بسیاری دال بر تاثیر داروهای حساس کننده به انسولین مانند متفورمین در بیماران PCOS انجام شده است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر سه روش درمان با کلومیفن سیترات (CC)، متفورمین و کلومیفن سیترات به علاوه متفورمین، در بیماران نابارور مبتلا به PCOS طراحی شده است. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که بر ۶۰ نفر بیمار مبتلا به PCOS مراجعه کننده به مرکز ناباروری منتصریه وابسته به دانشگاه مشهد در سال ۱۳۸۳ به مدت یکسال انجام شده است. زنان مورد مطالعه به طور تصادفی به ۳ گروه ۲۰ نفره تقسیم شدند. گروه اول فقط کلومیفن سیترات، گروه دوم فقط متفورمین و گروه سوم کلومیفن سیترات به علاوه متفورمین، در یک دوره درمانی سه ماهه دریافت کردند. مشخصات فردی و نتایج درمانی در پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارکامپیوتری SPSS و آزمون های آماری T و کای دو مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت و آمار توصیفی ۰۵/۰ £ p به عنوان سطح معنی داری قابل ملاحظه در نظر گرفته شد. نتایج: از تعداد۶۰ زن نابارور مورد مطالعه در این بررسی ۲۹نفر (۳/۴۸%) باردار شده اند. بیشترین تعداد بارداری در گروه درمان توام کلومیفن سیترات و متفورمین بوده است (۷۰%) که با دو روش دیگر تفاوت معنی داری دارد (۰۲۸/۰ =p). در بیماران با تیتر تستوسترون بالای سرم و هیرسوتیسم این نتیجه بارزتر می باشد. نتیجه گیری: ترکیب متفورمین + کلومیفن سیترات به طور قابل ملاحظه ای میزان تخمک گذاری وحاملگی را در بیماران مبتلا به PCOS افزایش می دهد.

Keywords:

سندرم تخمدان پلی کیستیک , کلومیفن سیترات , متفورمین , ناباروری