برآورد میانگین تاریخ اولین یخبندان زودرس پاییزه و آخرین یخبندان دیررس بهاره در چشم انداز 2050-2020 در چند نمونه اقلیمی ایران

تغییر تاریخ اولین یخبندان زودرس پاییزه و آخرین یخبندان دیررس بهاره که به لحاظ کشاورزی بسیار حائز اهمیت است،می تواند یکی از پیامدهای پدیده گرمایش جهانی باشد. یکی از روش های مطالعه اقلیم آینده، استفاده از خروجی مدلهای گردش عمومی جو است اما این مدل ها به دلیل قدرت تفکیک زمانی و مکانی پایین، گویای تغییر اقلیم منطقه اینمی باشند. . در این تحقیق از یک مدل آماری برای ریز مقیاس نمایی نتایج مدل های گردش عمومی جو تحت دو سناریو انتشار A2 و B1 در چند نمونه اقلیمی استفاده شده است. نتایج این تحقیق برای چشم انداز 2050-2020 نشان می دهد که، شماره روز اولین یخبندان زودرس پاییزه مبتنی بر سناریو A2 در مقایسه با اقلیم گذشته، در ایستگاه های شیراز، تبریز، کرمان کاهش و در ایستگاه های مشهد، رشت و گرگان افزایش خواهد یافت و برای سناریو B1 این متغیر در ایستگاه های تهران، شیراز، تبریز، کرمان، گرگان و کرمانشاه کاهش پیدا خواهد کرد. شماره روز آخرین یخبندان دیرس بهاره مبتنی بر سناریو A2 در مقایسه با اقلیم گذشته، در ایستگاه های تهران، مشهد، اصفهان، رشت، گرگان و زاهدان کاهش و برای سناریو B1 نیز در ایستگاه های تهران، مشهد، رشت و گرگان کاهش این متغیرمشاهده می شود.

Keywords:

اولین یخبندان زودرس پاییزه , آخرین یخبندان دیررس بهاره , تغییر اقلیم , ریز مقیاس نمایی , مدل گردش عمومی جو , مدل LARS-WG , ایران