بتن ژئوپلیمری، راهی برای ساخت و ساز سبز و توسعه پایدار شهری

بتن به علت دارا بودن ویژگی های خاص پرمصرف ترین مصالح در صنعت ساخت وساز، بعد از آب است. اما فرآیند تولید سیمان پرتلند معایب عمده ای نیز به دنبال دارد به طوری که تولید یک تن سیمان پرتلند سبب تولید تقریبا یک تن دی اکسید کربن می شود. از این رو نیاز به استفاده از یک جایگزین برای سیمان پرتلند ضروری به نظر می رسد. از طرفی اصل "بدون پسماند" و تولید مواد جدید با اثر محیط زیستی کمتر از اولویت ها از اهداف توسعه پایدار درشهر های آینده خواهد بود. برای توسعه ی بیشتر مواد سازگار با محیط زیست، به شناختی در مورد محرک های محیط زیستی مواد جدید و همچنین ارزیابی اثرات محیط زیستی مواد مرسوم درساخت ساز، نیاز می باشد. در سال های اخیر ژئوپلیمر به عنوان یک مصالح پایدار ، دوستدار محیط زیست و جایگزینی برای سیمان پرتلند مطرح شده است. ژئوپلیمرها موادی سرامیک مانندی با ساختارهای پلی تراکمی درسه بعد هستند که در اثر فعال شدن شیمیایی مواد جامد حاوی آلومینیوم و سیلیس در دمای نسبتا پایین ایجاد می شوند. برای تولید بتن ژئوپلیمری واستفاده در ساختمان می توان از پسماند ها یا محصولات جانبی حاصل از صنایع ، مانند : خاکستر احتراق ذغال سنگ، سرباره های کوره آهن گدازی، ضایعات ساختمانی و یا پسماند کشاوزی مانند شلتوک برنج استفاده کرد. مقاله حاضر به طور خلاصه مطالعات انجام شده را در زمینه استفاده از فناوری ژئوپلیمر در مصالح پایدار به منظور توسعه پایدارشهری بارویکرد کاهش انتشار آلایندگی های زیست محیطی و ارزیابی چرخه عمر بررسی می کند . یافته ها و نتایج مطالعات نشان می دهند که بتن های ژئوپلیمری خصوصیات مکانیکی ، شیمیایی بالاتری و مصرف انرژی خیلی کمتری نسبت به بتن های معمولی دارند و مزایای محیط زیستی قابل توجهی را ارائه می کنند.

Keywords:

ژئوپلیمر , توسعه پایدار , ارزیابی چرخه عمر , مصالح پایدار