برآورد میزان فرونشست زمین بر اساس تکنیک تداخل سنجی راداری و با استفاده از تصاویر A۱Sentinel-(منطقه مورد مطالعه : دشت طلحه استان بوشهر)

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 117

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCSAC07_121

تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1402

Abstract:

افزایش پدیده فرون شست زمین و پیامدهای آن از جمله ایجاد ترک و فرو چاله در مناطق مختلف کشور بویژه در مناطقی که همراه با تو سعه شهری و صنعتی بوده، دغدغه و نگرانی زیادی بین مردم و مسئولان ایجاد کرده و توسعه پایدار مناطق بخصوص مناطق شهری را با چالش ها و بحرانهای جدی مواجه نموده است . در این بین به واسطه این پدیده مناطق شهری بدلیل تراکم جمعیت ، ساختمانها و شریان های حیاتی آسیب پذیرتر هستند و فرونشست و شکافهای زمین خسارت های جبرانناپذیر و پر هزینه ای در این مناطق ایجاد و به زیر ساخت های شهری مانند خیابانها، پل ها، بزرگراهها، خطوط آبر سانی ، گاز و فا ضلاب و همچنین پی ساختمانها وارد می کند. عامل ا صلی پدیده فرو ن شست زمین در ایران برداشت بی رویه منابع آب زیر زمینی می باشد. پدیده نشست زمین در آبخوان های محصور و نیمه محصور که از مواد آبرفتی تحکیم نشده یا نیمه تحکیم شده تشکیل یافته با شند بیشتر دیده می شود. در اثر بردا شت آب زیر زمینی و بیرون آمدن آب از منافذ امکان متراکم شدن مواد تا عمق ۳۰۰ متر فراهم می گردد و هرچه بیشتر برداشت شود، تراکم مواد بیشتر خواهد بود. با توجه به اهمیت پدیده فرونشست در مناطق مختلف کشور هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان فرونشست در منطقه ای از استان بوشهر با استفاده از تصاویر راداری A۱Sentinel- با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری می باشد. در این راستا زوج ت صویر راداری از ماهواره A۱Sentinel- با همب ستگی خوب در بازه سال های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ از منطقه مورد مطالعه در ا ستان بو شهر تهیه و پس از رفع خطاهای احتمالی از جمله خطای ا سپکل و نویز اقدام به تعیین میزان فرو نشست در این منطقه گردید. نتایج نشان هنده فرونشست به میزان حداکثر ۰۶۵,۰- سانتی متر در بخش هایی از این منطقه طی بازه زمانی ۳۷۲ روزه می با شد. براین اساس کنترل قانونی منابع آبی ، استفاده صحیح و کارآمد از منابع آبی از طریق تغییر الگوی کشت و نحوه آبیاری و تزریق آبهای مازاد روی سطح زمین به سفره های زیر زمینی به عنوان راهکاری ضروری جهت احیا و تعادل بخشی منابع آب زیر زمینی پیشنهاد می گردد.

Authors

مهران شفیعی

دانشجوکارشناسی ارشد فتوگرامتری دانشکده مهندسی عمران آب و محیط زیست دانشگاه شهیدبهشتی تهران

اصغر میلان

استادیار دانشکده مهندسی عمران آب و محیط زیست دانشگاه شهیدبهشتی تهران