کنترل بحران کووید-۱۹ با تاکید بر نوآوری های اجتماعی بر اساس مشارکت های مردمی

بحران حادثه ای است که در اثر رخدادها و عملکردهای طبیعی و انسانی به طور ناگهانی به وجود می آید و سختی و خسارت را به یک مجموعه یا جامعه ی انسانی وارد می کند و بر طرف کردن آن نیاز به اقدامات و عملیات اضطراری و فوق العاده دارد. البته این اقدامات نیز وابسته به شناسایی بحران و آگاهی رسانی در زمان مناسب می باشد. استفاده از مشارکت های اجتماعی یکی از راهکارهای سودمند برای دستیابی به این هدف است که در صورت آمیختن ایده های نوین در قالب همکاری های مختلف، مفهومی جدیدی به نام نوآوری اجتماعی از آن به دست خواهد آمد. این مطالعه در پی شناسایی ابعاد نوآوری اجتماعی بر اساس مشارکت های مردمی در زمان وقوع بحران کووید-۱۹ می باشد. این تحقیق دارای اهداف کاربردی بوده که استراتژی داده بنیاد بصورت کیفی در آن مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش، خبرگان جامعه آماری از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی انتخاب شدند. روش تحلیل اکتشافی نیز برای شناسایی عوامل موثر در نوآوری اجتماعی مورد استفاده قرار گرفته است. بر اساس تحلیل داده های پژوهش مقوله های: اثر بخشی مشارکت های مردمی، سرمایه گذاری برای جلب مشارکت، توانایی مدیریت، توانایی شبکه سازی، توانایی سیاستگذاری کلی، زیرساخت های فرهنگی و آموزشی لازم، وجود سازمان های توانمند قانونی برای رفع مشکلات اجرایی، تسهیل هماهنگی ها، کنترل، مهار و کاهش اثرات بحران به عنوان هشت عامل اصلی در نوآوری اجتماعی مبتنی بر مشارکت های مردمی و دولت شناسایی گردیدند. پاندمی کوید-۱۹ ثابت کرد که نهادهای دولتی و ساختارسیستم سلامت در تمامی کشورها برای پاسخگویی به چنین بحران گسترده ای فاقد کفایت لازم می باشند. نتایج حاصل از این تحقیق سیاست گذران را قادر می سازد با جلب مشارکت های مردمی، الگویی برای نوآوری اجتماعی در راستای حفظ و تامین سلامت جامعه بویژه در شرایط بحران داشته باشند.

Keywords:

نوآوری اجتماعی , مشارکت های مردمی , سرمایه اجتماعی , بحران کووید-۱۹ , سیاستگذاری اجتماعی